សារលិខិតសម្តេចប៉ាបហ្វ្រង់ស៊ីស្កូ ក្នុងរដូវអប់រំពិសេស ឆ្នាំ២០២៥ «ចូរយើងធ្វើដំណើររួមគ្នាក្នុងសេចក្តីសង្ឃឹម»
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់! យើងចាប់ផ្តើមបូជនីចរក្នុងរដូវអប់រំពិសេសប្រចាំឆ្នាំ ដោយជំនឿនិងសេចក្តីសង្ឃឹម ជាមួយសញ្ញានៃការសុំលើកលែងទោសដោយរោយផេះលើក្បាល។ ព្រះសហគមន៍ដែលជាមាតា និងជាម្ចាស់ក្សត្រី បានអញ្ជើញយើងឲ្យរៀបចំចិត្តគំនិត និងបើកបេះដូងទទួលការប្រណីសន្តោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីយើងអាចប្រារព្ធបុណ្យចម្លងរបស់ព្រះគ្រីស្តជាអម្ចាស់ ដែលមានជ័យជម្នះដ៏អស្ចារ្យលើអំពើបាប និងសេចក្តីស្លាប់។ សន្តប៉ូលបានប្រកាសសេចក្តីនេះថា៖ «ជ័យជម្នះបានបំបាត់មច្ចុរាជចោលហើយ! មច្ចុរាជអើយ តើជ័យជម្នះរបស់ឯងនៅឯណា? មច្ចុរាជអើយ តើអំណាចប្រហារជីវិតរបស់ឯងនៅឯណា?» (១ករ ១៥,៥៤-៥៥)។ ជាការពិតណាស់ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ដែលបានសោយទិវង្គត និងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ គឺជាស្នូលនៃជំនឿរបស់យើង និងជាការធានាចំពោះព្រះបន្ទូលសន្យាដ៏ប្រសើររបស់ព្រះបិតា គឺជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដែលបានចាប់ផ្តើមក្នុងព្រះបុត្រាដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ (យហ ១០,២៨; ១៧,៣)។
ក្នុងឱកាសរដូវអប់រំពិសេស ដែលពោរពេញដោយសេចក្តីប្រណីសន្តោសក្នុងឆ្នាំមហាករុណាទិគុណនេះ ខ្ញុំសូមឲ្យបងប្អូនរិះគិតអត្ថន័យនៃការធ្វើដំណើររួមគ្នាក្នុងសេចក្តីសង្ឃឹម និងព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលត្រាស់ហៅយើងឲ្យកែប្រែចិត្តគំនិត ទាំងជាបុគ្គល ក៏ដូចជាសហគមន៍។
ទីមួយ ធ្វើដំណើរ៖ ប្រធានបទនៃឆ្នាំមហាករុណទិគុណ “បូជនីយេសក៍ឆ្ពោះទៅសេចក្តីសង្ឃឹម” រំឭកយើងអំពីដំណើរដ៏វែងឆ្ងាយរបស់ប្រជារាស្ត្រអ៊ីស្រាអែលឆ្ពោះទៅកាន់ទឹកដីសន្យា ដែលមានរៀបរាប់នៅក្នុងគម្ពីរដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់សេរីភាព៖ ព្រះអម្ចាស់ ដែលស្រឡាញ់ប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ ហើយស្មោះត្រង់ជាមួយពួកគេជានិច្ច សព្វព្រះហឫទ័យ និងដឹកនាំដំណើរដ៏លំបាកពីភាពជាទាសករទៅកាន់សេរីភាព។ យើងមិនអាចនិយាយអំពីដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់សេរីភាពតាមព្រះគម្ពីរ ដោយមិនគិតដល់បងប្អូនប្រុសស្រីជាច្រើននាក់ ដែលសព្វថ្ងៃកំពុងរត់គេចពីស្ថានភាពក្រីក្រ និងអំពើហិង្សា ដើម្បីស្វែងរកជីវិតប្រសើរជាងសម្រាប់ខ្លួនគេ និងសម្រាប់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ។ នេះគឺជាការបង្ហាញអំពីការត្រាស់ហៅឲ្យកែប្រែចិត្តទីមួយ ពីព្រោះនៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ យើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែជាបូជនីយេសក៍។ ម្នាក់ៗអាចសួរខ្លួនឯងថា៖ តើរបៀបរស់នៅរបស់យើងជាសាក្សីនៃបូជនីយចរនេះយ៉ាងដូចម្តេច? តើខ្ញុំនៅតែធ្វើដំណើរ ឬខ្ញុំឈរនៅស្ងៀមទ្រឹងប្រៀបដូចមនុស្សស្ពឹកដៃជើងព្រោះតែខ្ញុំខ្លាច ខ្ញុំអស់សង្ឃឹម ខ្ញុំមិនចង់ចាកចេញពីជីវិតស្រណុកសុខស្រួលរបស់ខ្ញុំឬយ៉ាងណា? តើខ្ញុំកំពុងស្វែងរកផ្លូវរំដោះពីស្ថានភាពនៃអំពើបាប និងស្ថានភាពដែលបំផ្លាញសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់ខ្ញុំឬទេ? បើយើងប្រៀបធៀបជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ជាមួយនឹងជនចំណាកស្រុក ឬជនបរទេសណាម្នាក់ បើយើងរៀនធ្វើជាមិត្តភក្តិ និងយល់អំពីពិសោធន៍របស់គេ ពេលនោះហើយជាការខិតខំដ៏ល្អសម្រាប់រដូវអប់រំពិសេសនេះ ហើយយើងនឹងរកឃើញអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់សុំពីយើង នោះហើយទើបយើងអាចចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលបានបំរុងទុកសម្រាប់យើង។ ធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងជួយបំភ្លឺមនសិការរបស់យើងទាំងអស់គ្នាដែលកំពុងធ្វើបូជនីយចរ។
ទីពីរ ធ្វើដំណើររួមជាមួយគ្នា។ ព្រះសហគមន៍ត្រូវបានត្រាស់ហៅឲ្យរួមដំណើរជាមួយគ្នា ជាSynodal។ គ្រីស្តបរិស័ទទាំងអស់ទទួលការត្រាស់ហៅឲ្យធ្វើដំណើរជាមួយគ្នា គឺមិនមែនជាអ្នកដំណើរម្នាក់ឯងដាច់ខាតនោះទេ។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធជំរុញយើងឲ្យចាកចេញពីខ្លួនយើង ដើម្បីដើរឆ្ពោះទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ និងទៅកាន់បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើង។ ការដើរជាមួយគ្នាមានន័យថា ឲ្យយើងពង្រឹងឯកភាពគ្នាជាមួយសេចក្តីថ្លៃថ្នូរក្នុងជាឋានៈយើងជាបុត្រធីតារបស់ព្រះជាម្ចាស់(កាឡ ៣,២៦-២៨)។ ធ្វើដំណើររួមគ្នាក៏មានន័យថា ប្រកៀកស្មាគ្នាទៅមុខ ដោយមិនជាន់ឈ្លី ឬត្រួតត្រាអ្នកដទៃ ដោយគ្មានការច្រណែន ឬពុតត្បុត ដោយមិនទុកចោលអ្នកណាម្នាក់ ឬបោះបង់ចោលគេឲ្យនៅក្រៅសង្គមនោះឡើយ។ ចូរយើងធ្វើដំណើរជាមួយគ្នា តាមទិសដៅតែមួយ ឆ្ពោះទៅគោលដៅដូចគ្នា ដោយស្តាប់គ្នាទៅវិញទៅមក ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់ និងភាពអត់ធ្មត់។
ក្នុងរដូវអប់រំពិសេសនេះ ព្រះជាម្ចាស់អញ្ជើញយើងឲ្យពិនិត្យមើលនិងរិះគិតពិចារណាក្នុងជីវិតរបស់យើង ក្នុងគ្រួសាររបស់យើង កន្លែងដែលយើងធ្វើការ ក្នុងសហគមន៍គ្រីស្តបរិស័ទ ឬក្រុមបព្វជិតបព្វជិតា រិះរកវិធីតាមសមត្ថភាពរៀងខ្លួន ធ្វើដំណើរជាមួយអ្នកដទៃ ស្តាប់គេ កុំឱ្យចាញ់ការល្បួងដែលធ្វើឲ្យយើងគិតតែខ្លួនឯង និងរវល់សម្រាប់តែតម្រូវការផ្ទាល់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។ នៅចំពោះព្រះភ័ក្រ្តព្រះអម្ចាស់ ក្នុងនាមជាលោកអភិបាល លោកបូជាចារ្យ អ្នកថ្វាយខ្លួន និងគ្រហស្ថ ចូរយើងទូលអង្វរព្រះអង្គ សូមឲ្យយើងអាចធ្វើការជាមួយអ្នកដទៃ ដើម្បីបម្រើព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់។ យ៉ាងណាមិញ យើងគួរចេះទទួលស្វាគមន៍ ដោយកាយវិការពិតៗទៅកាន់អស់អ្នកនៅជិតយើងនិងអស់អ្នកនៅឆ្ងាយផងដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងក៏អាចមានរបៀបមួយដែលនាំឲ្យមនុស្សផ្សេងៗមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេជាចំណែកក្នុងសហគមន៍ ឬក៏ពួកគេគ្មានចំណែកក្នុងសង្គម។ នេះគឺជាការត្រាស់ហៅទីពីរ៖ កែប្រែចិត្តដើម្បីធ្វើដំណើររួមគ្នា (synodality)។
ទីបី ចូរយើងធ្វើដំណើរជាមួយគ្នា ក្នុងសេចក្តីសង្ឃឹមស្របតាមព្រះបន្ទូលសន្យា។ សេចក្តីសង្ឃឹមមិនធ្វើឲ្យយើងខកចិត្តឡើយ (រម ៥,៥) ជាសារដ៏សំខាន់នៃឆ្នាំមហាករុណាទិគុណ ក្លាយជាគោលដៅនៃការធ្វើដំណើររបស់យើង ឆ្ពោះទៅកាន់ជ័យជម្នះនៃបុណ្យចម្លង។ ដូចសេចក្តីបង្រៀនរបស់សម្តេចប៉ាបបេណេឌីកតូទី១៦ ក្នុងសារលិខិត Spe Salvi៖ «មនុស្សត្រូវការសេចក្តីស្រឡាញ់ដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ»។ មនុស្សត្រូវការបទពិសោធ ដែលអាចឱ្យគេនិយាយថា៖ «ខ្ញុំជឿជាក់ថា ទោះបីសេចក្ដីស្លាប់ក្តី ជីវិតក្តី ទេវទូតក្តី វត្ថុស័ក្តិសិទ្ធិនានាក្តី បច្ចុប្បន្នកាលក្តី អនាគតកាលក្តី អំណាចនានាក្តី អ្វីៗដែលនៅស្ថានលើក្តី នៅស្ថានក្រោមក្តី ឬអ្វីៗផ្សេងទៀតដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមកក្តី ក៏ពុំអាចបំបែកយើងចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលព្រះអង្គបានសម្ដែងឲ្យយើងឃើញក្នុងព្រះគ្រីស្ដយេស៊ូ ជាអម្ចាស់នៃយើងបានឡើយ។» (រម ៨,៣៨-៣៩)។ ព្រះយេស៊ូដែលជាសេចក្តីស្រឡាញ់ និងជាសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់យើង មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ទ្រង់គង់នៅ និងសោយរាជ្យប្រកបដោយសិរីរុងរឿង។ ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យសេចក្តីស្លាប់ប្រែទៅជាជ័យជម្នះ ហើយសេចក្តីនេះឯងដែលផ្តល់ឲ្យគ្រីស្តបរិស័ទមានជំនឿ និងសេចក្តីសង្ឃឹមដ៏ធំធេង នោះគឺ៖ ការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ត!
នេះហើយជាការត្រាស់ហៅទីបីឲ្យកែប្រែចិត្តគំនិត៖ ជាការត្រាស់ហៅក្នុងសេចក្តីសង្ឃឹម ដោយទុកចិត្តលើព្រះជាម្ចាស់ និងលើព្រះបន្ទូលសន្យាដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ អំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ យើងត្រូវសួរខ្លួនយើងថា៖ តើខ្ញុំជឿថា ព្រះជាម្ចាស់អត់ទោសឲ្យខ្ញុំបានរួចពីបាបឬទេ? ឬមួយក៏ខ្លួនខ្ញុំអាចជួយសង្គ្រោះខ្លួនឯងបាន? តើខ្ញុំប្រាថ្នាចង់បានការសង្គ្រោះ ហើយខ្ញុំទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីទទួលការសង្គ្រោះឬទេ? តើខ្ញុំពិតជារស់នៅយ៉ាងពិតប្រាកដតាមសេចក្តីសង្ឃឹម ដែលជួយខ្ញុំឲ្យយល់អំពីព្រឹត្តិការណ៍នៃប្រវត្តិសាស្រ្ត និងជំរុញខ្ញុំឲ្យប្តេជ្ញាខ្លួនដើម្បីរកយុត្តិធម៌ ភាតរភាព ថែរក្សាផ្ទះរួម ដោយធានាថា គ្មានអ្នកណាម្នាក់ត្រូវគេទុកចោលនោះទេ?
បងប្អូនជាទីស្រឡាញ់! សូមអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់ដែលស្រឡាញ់យើងក្នុងអង្គព្រះគ្រីស្ត ព្រះអង្គការពារយើងនៅក្នុងសេចក្តីសង្ឃឹម ដែលមិនធ្វើឲ្យយើងខកចិត្តឡើយ(រម ៥,៥)។ សេចក្តីសង្ឃឹមគឺជា «យុថ្កាដ៏ពិតប្រាកដនិងរឹងមាំរបស់ព្រលឹង»។ គឺដោយសេចក្តីសង្ឃឹមនេះហើយ ដែលណែនាំឲ្យព្រះសហគមន៍អធិដ្ឋាន ដើម្បី«ឲ្យមនុស្សទាំងអស់ទទួលបានការសង្គ្រោះ» (១ធម២,៤) ហើយព្រះសហគមន៍ដែលជាភរិយារង់ចាំចូលក្នុងសិរីរុងរឿងនៃស្ថានបរមសុខ ដោយរួមជាមួយព្រះគ្រីស្ត ដែលជាស្វាមីរបស់នាង។ សន្តីតេរេសានៅអាវីឡា ពន្យល់ដូច្នេះថា៖ “ចូរសង្ឃឹមឡើង ឱព្រលឹងខ្ញុំអើយ! ចូរសង្ឃឹមឡើង។ អ្នកមិនដឹងថា ថ្ងៃណា និងម៉ោងណានឹងមកដល់ឡើយ។ ចូរប្រុងស្មារតី ដ្បិតអ្វីៗទាំងអស់កន្លងផុតទៅលឿនណាស់ ទោះបីភាពមិនចេះអត់ធ្មត់របស់អ្នក នាំឲ្យអ្នកសង្ស័យលើអ្វីដែលពិតប្រាកដ ហើយប្រែក្លាយអ្វីដែលរហ័សទៅជាពេលដ៏យូរក៏ដោយ» ( Exclamations de l’âme à son Dieu, 15, 3)។
សូមព្រះនាងព្រហ្មចារិនីម៉ារី ជាមាតានៃសេចក្តីសង្ឃឹម ទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់យើងខ្ញុំ និងសូមរួមដំណើរជាមួយយើងខ្ញុំនៅក្នុងរដូវអប់រំពិសេសនេះផង។
ធ្វើនៅទីក្រុងរ៉ូម ព្រះវិហារសន្តយ៉ូហាននៅឡាត្រង់ ថ្ងៃទី៦ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០២៥
ថ្ងៃបុណ្យរំលឹកសន្ត ប៉ូល មីគី និងសហជីវិន ជាមរណសាក្សី ហ្រ្វង់ស៊ីស្កូ
Daily Program
