លោកស៊ឺកាណូ សូស្រ្ត៉ូឌីហាកដ្យូ បិតាឯករាជ្យរបស់ឥណ្ឌូនេស៊ី

លោកស៊ឺកាណូ កើតនៅថ្ងៃទី៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩០១។ លោកគឺជាប្រធានាធិបតីទី១ នៃ សាធារណរដ្ឋឥណ្ឌូនេស៊ី ពីឆ្នាំ១៩៤៥ ដល់ឆ្នាំ១៩៦៧។ លោក​បានប្រកាសឯករាជ្យភាព ឥណ្ឌូនេស៊ី នៅថ្ងៃទី១៧ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៤៥ ជាមួយលោកហាតតា ដែលជាអនុ ប្រធានាធិបតី។

ឪពុករបស់លោកស៊ឺកាណូ គឺលោករ៉ាដេន ស៊ឺកេមី សូស្ត្រ៉ូឌីហាកដ្យូ។ លោកគឺជានាយក​នៃ​សាលា ស៊ូរ៉ាបាយ៉ា ចាវ៉ាខាងកើត។ ម្តាយរបស់លោក គឺលោកស្រី អ៊ីដា អាយូ នីញ៉ូម៉ានរ៉ៃ កើត​នៅខេត្ត ប៊ូឡេឡេង ភាគខាងជើង កោះបាលី។

ជាកូនប្រុសរបស់នាយកសាលា និងជាអ្នកមានម្នាក់នៅកោះចាវ៉ា លោកស៊ឺកាណូ  បាន​ចូល​រៀននៅសាលាវិស្វកម្ម​ បានឌុង ដែលលោកបានទទួលសញ្ញាបត្រ​នៅឆ្នាំ១៩២៦។

នៅថ្ងៃទី១៧ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៤៥ នៅពេលព្រឹក លោកស៊ឺកាណូ  អានសេចក្តីប្រកាសឯករាជ្យ ភាពឥណ្ឌូនេស៊ី ដែលលោកត្រូវបានតែងតាំងជាប្រធានាធិបតីទី១។ 

បន្ទាប់ពីរយៈពេល ៤ឆ្នាំ នៃជម្លោះប្រដាប់អាវុធ និងការទូតប្រឆាំងនឹងហ៊ូឡង់ ដែលជនជាតិ​ឥណ្ឌូនេស៊ី​ហៅថា ជាបដិវត្តឥណ្ឌូនេស៊ី ចុងក្រោយ ឥណ្ឌូនេស៊ី ត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការ​ថា​ជាប្រទេសឯករាជ្យ ដោយអង្គការ​សហ​ប្រជាជាតិ នៅឆ្នាំ១៩៤៩។ បន្ទាប់មក គឺជាការ​ផ្ទេរ​ជា​ផ្លូវការនូវអធិបតេយ្យភាព​ដែនដី​ឥណ្ឌា​របស់ហូឡង់ នៃប្រជាជាតិណាចក្រហូឡង់ ទៅជា សាធារណរដ្ឋឥណ្ឌូនេស៊ី នៅថ្ងៃទី​២៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៤៩។ 

បន្ទាប់ពីឯករាជ្យភាពរបស់ប្រទេស លោកស៊ឺកាណូបដិសេធស្ថាបនាច្បាប់ឥស្លាម។ នៅឆ្នាំ​១៩៥៥ លោកស៊ឺកាណូ  បានទទួលរៀបចំសន្និសីទ​នៅទីក្រុងបាងឌុង នៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ដែល​លោក​ប្រកាសអំពីការបើក ដែលធ្វើឲ្យលោកស្ថិតនៅក្នុងចំណោម​មេដឹកនាំនៃប្រទេស​តតិយលោក។   

នៅឆ្នាំ១៩៦២ ទាហានឥណ្ឌូនេស៊ី បានលុកលុយកោះ ណូវែល ហ្គីណេរបស់ហូឡង់ ដែល​ជា​ទឹក​ដីតែមួយដែលជនជាតិហូឡង់ អាចរក្សាទុកជាឥណ្ឌាហូឡង់បាន។ កងទ័ពជើងទឹកហូឡង់ បាន​ឈ្នះសមរភូមិ សមុទ្រអារ៉ាហ្វ៊ូរ៉ាំ ប៉ុន្តែ​ការគាំទ្ររបស់សូវៀត បានបង្ខំឲ្យតុលាការឡា អេ ចុះហត្ថលេខានៅថ្ងៃទី៣១ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៦២ លើសន្ធិសញ្ញា ញូយ៉ក និងទទួលស្គាល់​ការ​ផ្ទេរ​ដ្ឋបាលនៃតំបន់ ទៅឲ្យអាជ្ញាធរនីតិប្រតិបត្តិបណ្តោះអាសន្ន​នៃអង្គការសហប្រជាជាតិ ដែល​នឹង​ប្រគល់មកឲ្យឥណ្ឌូនេស៊ីគ្រប់គ្រងទាំងស្រុងវិញ​នៅថ្ងៃទី១ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៦៣។ 

ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៦៥ មន្រ្តីយោធាម្នាក់ដែលមិនស្គាល់ គឺអនុសេនីយ៍ឯក អឹនតឺង មេបញ្ជាការអនុ​សេនាធំ​ការពារប្រធានាធិបតី បានប្រកាសនៅតាមវិទ្យុ ជាមេបញ្ជាការក្រុមប្រឹក្សាបដិវត្ត ដែល​ដាក់ឈ្មោះថា ចលនា ថ្ងៃ ៣០ កញ្ញា។ ភ្លាមៗ ឧត្តមសេនីយ៍ម្នាក់ទៀត លោកស៊ឺហាតូ បាន​ដឹកនាំការបង្រ្កាប និងបញ្ឈប់ការបះបោរមិនដល់ ៤០ម៉ោងផង។ ក្រោយមកទៀត​គណបក្សកុំមុយនីស្ត​ឥណ្ឌូនេស៊ី ក៏ត្រូវបំផ្លាញ​ដោយការបង្រ្កាបដ៏សាហាវ។ 

នៅខែមីនា ឆ្នាំ១៩៦៦ នៅខណៈ ដែលោកស៊ឺកាណូ គឺជាប្រធានាធិបតីផ្លូវការ។ លោកត្រូវបាន​បង្ខំឲ្យចុះហត្ថលេខាលើសេចក្តីបង្គាប់បញ្ជាថ្ងៃទី១១ ខែមីនា ដោយលោកត្រូវ​ប្រគល់អំណាច​ពិត​​ទៅឲ្យលោកស៊ឺហាតូ។​ ហើយលោកស៊ឺកាណូត្រូវបានដាក់ឃុំឃាំងនៅក្នុងគេហដ្ឋានដោយ​មានការយាមកាម។ 

លោកស៊ឺកាណូ  បានទទួលមរណភាព​នៅឆ្នាំ១៩៧០។ សពលោកត្រូវបានបញ្ចុះនៅក្បែរ​ទីក្រុង ប្ល៊ីតា នៅក្នុងខេត្តចាវ៉ាខាងកើត ១១៣ គីឡូម៉ែត្រ ភាគខាងនិរតីទីក្រុង ស៊ូរាបាយ៉ា ដែល​ជា ទីក្រុង​​របស់ខេត្ត។

នៅពេលសម្ពោធនៅឆ្នាំ១៩៨៥ របបលោកស៊ឺហាតូ បានដាក់ឈ្មោះព្រលានយន្តហោះ​អន្តរជាតិ​រដ្ឋធានីចាកាតា ថា ស៊ឺកាណូ ហាតតា ដើម្បីផ្តល់កិត្តិយសដល់ អ្នកប្រកាស​ឯករាជ្យ​ប្រទេស គឺលោក ស៊ឺកាណូ និងលោក ហាតតា។