ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត និងជំងឺថប់បារម្ភ គឺជាជំងឺផ្លូវចិត្តពីរប្រភេទដែលសុទ្ធតែគ្រោះថ្នាក់ហើយនៅក្នុងករណីនៅក្នុងគ្រួសារមានសមាជិកណាម្នាក់មានជំងឺនេះ សូមប្រុងប្រយ័ត្ន ដើម្បីកុំអោយមានវិប្បដិសារីប្រចាំគ្រួសារ ឬជីវិត។
ជំងឺទាំងពីរនេះមិនសម្លាប់មនុស្សទេ ប៉ុន្តែជាទូទៅមនុស្សដែលមានជំងឺនេះអាចនឹងសម្លាប់ខ្លួនឯងបានគ្រប់ពេលវេលា ដូច្នេះទាមទារការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ពីសមាជិកគ្រួសារ ពីមិត្តភក្រ្ត និងពីសហការីនៅកន្លែងធ្វើការ ឬប្រកបរបររកស៊ីជាដើម។
តាមឯកសារវេជ្ជសាស្រ្តបានឲ្យដឹងថា ជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត សំដៅលើបញ្ហាផ្លូវអារម្មណ៍ ហើយអ្នកជំងឺច្រើនមានអាការៈពិបាកចិត្ត និង បាត់បង់ចំណង់ចំណូលចិត្ត។ ជំងឺនេះជាជំងឺផ្លូវចិត្ត មួយក្នុងចំណោមជំងឺផ្លូវចិត្ត ឧស្សាហ៍កើតញឹកញាប់បំផុត រហូតដល់អង្គការសុខភាពពិភពលោក បានការព្រមានថា វាជាប្រភេទជំងឺដែលឈរនៅលំដាប់នាំមុខគេលើសជំងឺផ្លូវចិត្តផ្សេងទៀតដែលឧស្សាហ៍កើតបំផុត។
អ្នកជំងឺបាក់ទឹកចិត្តគឺមានរោគសញ្ញាផ្សេងៗដូចជា ពិបាកចិត្ត សោកសៅ អស់សង្ឃឹមខ្លាំង ខឹង មួម៉ៅ ធុញថប់សូម្បីតែរឿងបន្តិចបន្តួច បាត់បង់ចំណាប់អារម្មណ៍លើសកម្មភាពធ្វើឲ្យសប្បាយចិត្តតាំងពីការរួមភេទ ឆាប់អស់កម្លាំង គ្មានថាមពលក្នុងខ្លួន សូម្បីតែការងារតិចតួច លែងចង់ញ៉ាំអាហារ ស្រកទម្ងន់ ឬញ៉ាំច្រើនពេកឡើងទម្ងន់ ថប់បារម្ភ ឡេះឡះ មិនសុខក្នុងខ្លួន មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនគ្មានតម្លៃ គ្មានបានការ ឬមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងមានកំហុសក្នុងរឿងអតីតកាល បន្ទោសខ្លួនឯង មានគំនិតចង់ស្លាប់ញឹកញាប់ ឬប៉ុនប៉ងសម្លាប់ខ្លួន។
ដោយឡែកជំងឺ ថប់បារម្ភជាជំងឺគួរឲ្យខ្លាច មិនចាញ់ជំងឺ បាក់ទឹកចិត្តឡើយ។ ជំងឺថប់បារម្ភ នេះកំពុងកើតមានលើមនុស្សជាច្រើនជុំវិញពិភពលោក។ អ្នកជំងឺថប់បារម្ភ ប្រឈមនឹងអារម្មណ៍ឆេវឆាវ គិតច្របូកច្របល់ ព្រួយបារម្ភច្រើន មានការប្រែប្រួលលើរាងកាយ ដូចជា ចង្វាក់បេះដូងលោតលឿន និងសម្ពាធឈាមខ្ពស់។
ជំងឺទាំងពីរនេះគឺសុទ្ធតែគ្រោះថ្នាក់ សម្រាប់អ្នកកើតហើយគ្រោះថ្នាក់គឺជំងឺនេះបណ្តាលអោយអ្នកជំងឺសម្លាប់ខ្លួនឫធ្វើអត្តឃាតនេះឯង ដូច្នេះនៅក្នុងករណីដែលនៅក្នុងគ្រួសារមាននរណាមានជំងឺនេះ សូមព្យាយាមកុំបន្ទោស កុំបង្អាប់ គឺត្រូវលើកទឹកចិត្ត។
នៅក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរគឺសូមកុំទុកអោយអ្នកជំងឺនៅម្នាក់ឯងដាច់ក្រសែភ្នែក ហើយព្យាយមាមលួងលោម ផ្តល់ក្តីស្រលាញ់ផ្តល់ភាពកក់ក្តៅផ្តល់ភាគស្និទ្ធស្នាលកុំអោយអ្នកជំងឺឯកោ៕
Daily Program
