កាឌីណាល់ លូវីស អន់តូនីញ៉ូ តាគ្លេ បានបើកសម្ពោធបូជនីយចរឆ្ពោះទៅក្តីសង្ឃឹមនៅក្រុងប៉េណាំងជាមួយនឹងការអំពាវនាវដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយសម្រាប់ព្រះសហគមន៍អាស៊ី ឱ្យក្លាយជា «បូជនីយេសក៍ថ្មីនៃក្តីសង្ឃឹម» ដោយរំឭកដល់គ្រីស្តបរិស័ទថា ក្តីសង្ឃឹមពិតប្រាកដគឺមិនមែនផ្អែកលើសុទិដ្ឋិនិយមទេ ប៉ុន្តែផ្អែកលើឧបការគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូ ជាសារដែលឥឡូវនេះត្រូវបាននាំមកយ៉ាងពេញលេញដល់អ្នកទស្សនាជាតិអាស៊ីដោយវិទ្យុវើរីតាសអាស៊ី (RVA)។ ខាងក្រោមនេះជាសន្ទរកថាខ្លីរបស់លោកកាឌីណាល់។
នៅពេលចាប់ផ្តើម ខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណដល់សភាលោកអភិបាលអាស៊ី (FABC) ជាពិសេស ការិយាល័យផ្សាយដំណឹងល្អ ដែលបានរៀបចំបូជនីយចរឆ្ពោះទៅក្តីសង្ឃឹមនេះសម្រាប់ប្រជាជននៅអាស៊ី ក្នុងឆ្នាំព្រះមហារករុណាទិគុណ ២០២៥ នេះ។ នៅពេលដែលខ្ញុំបានជម្រាបជូន សម្ដេចប៉ាប ឡេអូទី១៤ អំពីវត្តមានរបស់ខ្ញុំក្នុងសន្និបាតនេះ ទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ «សូមស្វាគមន៍ និងព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់អ្នកទាំងអស់គ្នា!» ឯក្រសួងប្រកាសផ្សាយដំណឹងល្អដល់ប្រជាជាតិទាំងឡាយនិងព្រះសហគមន៍តូចៗ ក៏ផ្តាំសួរសុខទុក្ខបងប្អូនដែរ។
វាគឺជាព្រះគុណ ជាពរជ័យសម្រាប់ខ្ញុំដែលត្រូវបានអញ្ជើញឱ្យថ្លែងបើកសុន្ទរកថាខ្លីដំបូងគេ ក្នុងជំនួបស៊ីណូដាលីធីនេះ។ ក្នុងឆ្នាំ ២០០៦ នៅឯសមាជបេសកកម្មអាស៊ីលើកទីមួយ នៅខេត្តឈៀងម៉ៃ ប្រទេសថៃ ខ្ញុំត្រូវបានស្នើសុំឱ្យថ្លែងសុន្ទរកថាខ្លី ក្រោមចំណងជើងថា «បេសកកម្មនៅអាស៊ី៖ ការនិទានរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូ»។ កាលណោះ ខ្ញុំនៅជាអភិបាលវ័យក្មេង ហើយភ័យស្លន់ស្លោពេលថ្លែងសុន្ទរកថារបស់ខ្ញុំ។ តើអ្នកណាដែលមិនតក់ស្លុតនៅចំពោះមុខអភិបាលគ្រប់គ្រងផ្នែកប្រកាសដំណឹងល្អសម្រាប់ប្រជាជាតិទាំងឡាយ នាពេលនោះ គឺកាឌីណាល់ គ្រេសិនហ្ស៊ូ (Crescenzio Sepe) និង កាឌីណាល់ អ៊ីវ៉ាន់ ឌីយ៉ាស (Ivan Dias) ដែលបានកំពុងចូលរួមក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នោះ? ឥឡូវនេះ ខ្ញុំកំពុងឈរនៅចំពោះមុខអ្នករាល់គ្នា ខ្ញុំនៅតែភ័យ ឬប្រហែលជាភ័យជាងមុនទៅទៀត។ ប៉ុន្តែ ទោះកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ យើងបន្តនិទានរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូដល់ទ្វីបអាស៊ី និងពិភពលោក។ យើងនឹងមិនដែលនឿយហត់និទានរឿងរបស់ទ្រង់ឡើយ។ ព្រះយេស៊ូ គឺជាអ្នកនិទានរឿង និងជាអ្នកផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់បុគ្គល សហគមន៍ មនុស្សមានបាប អ្នកដែលគេបោះបង់ចោល និងរឿងរ៉ាវក្នុងពិភពលោក។
ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំត្រូវថ្លែងអំពី៖ «ទៅតាមផ្លូវផ្សេង ជាបូជនីយេសក៍ដែលបានកែប្រែថ្មីនៃក្តីសង្ឃឹម»។ វាបន្តពីប្រធានបទនៅក្នុងខួប៥០ឆ្នាំរបស់សភាលោកអភិបាលអាស៊ី ដែលបានធ្វើនៅទីក្រុងបាងកកក្នុងឆ្នាំ ២០២២ ក្រោមចំណងជើងថា «ធ្វើដំណើររួមគ្នាជាប្រជាជនអាស៊ី...ហើយពួកគេបានទៅតាមផ្លូវផ្សេង» (ម៉ាថាយ ២:១២)។ អត្ថបទព្រះគម្ពីរម៉ាថាយ សំដៅដល់ដំណើរត្រឡប់មកវិញរបស់ពួកហោរាចារ្យ ទៅកាន់ប្រទេសរបស់ពួកគេ បន្ទាប់ពីបានឃើញ និងថ្វាយបង្គំព្រះយេស៊ូជាស្តេចថ្មី។ ប៉ុន្តែតាមសុបិននិមិត្ត បានជំរុញពួកគេឲ្យដើរតាមផ្លូវផ្សេង ជំនួសការចូលគាល់ស្តេចហេរ៉ូដ។ ដូចពួកហោរាចារ្យដែរ ប្រជាជននៅអាស៊ីត្រូវបានអញ្ជើញឱ្យទៅតាមផ្លូវផ្សេង ជាអ្នកធ្វើបូជនីយចរឆ្ពោះទៅក្តីសង្ឃឹម។ ប៉ុន្តែយើងគួរធ្វើដូច្នេះ មិនមែនព្រោះតែចិត្តចង់របស់យើងទេ គឺដោយការជំរុញរបស់សុបិនដ៏វិសុទ្ធ។
សុន្ទរកថារបស់ខ្ញុំមានពីរផ្នែក ដែលត្រូវលើកយកមកនិយាយលើប្រធានបទនេះ។
ដំបូង សូមឱ្យយើងរិះគិតលើផ្នែកទីពីរនៃចំណងជើង៖ «បូជនីយេសក៍ថ្មីនៃក្តីសង្ឃឹម»។ ដើម្បីក្លាយជាបូជនីយេសក៍ពិតប្រាកដនៃក្តីសង្ឃឹម យើងគួរតែក្លាយជាយល់ដឹងអំពីជីវិតរបស់ព្រះយេស៊ូ។ តាមរយៈពាក្យសម្តី សកម្មភាព ទំនាក់ទំនង និងភាពជាគ្រីស្តបរិស័ទរបស់យើង ណែនាំឲ្យយើងក្លាយជាសាក្សីរស់នៃក្តីសង្ឃឹមអំពីព្រះយេស៊ូ។ យើងនឹងបង្ហាញពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូបានដឹកនាំជីវិតរបស់យើង ហើយបានសរសេររឿងរ៉ាវថ្មីៗអំពី ជំនឿ ក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីស្រឡាញ់។
ខ្ញុំសូមរំឭកយើងទាំងអស់គ្នាថា យើងកំពុងផ្សារភ្ជាប់ក្តីសង្ឃឹមរបស់គ្រីស្តបរិស័ទ។ វាមិនមែនគ្រាន់តែជាសុទិដ្ឋិនិយម ឬការជឿថាអ្វីៗនឹងប្រែទៅជាល្អនោះទេ។ វាមិនមែនជាចំណង់នៃការគិត ឬការបដិសេធនូវការលំបាកនោះទេ។ វាមិនមែនជាការរត់គេចពីការពិតដ៏លំបាក និងការសាកល្បងក្នុងជីវិតដែរ។ ខ្ញុំសម្គាល់ឃើញការភាន់ច្រឡំមួយរវាងពាក្យ «សង្ឃឹម» និង «ប្រាថ្នា»។ អ្នកខ្លះប្រហែលជាគិតឥឡូវនេះថា៖ «ខ្ញុំសង្ឃឹមថាយើងមានស្រាសម្រាប់អាហារពេលល្ងាចយប់នេះ»។ ប៉ុន្តែវាប្រហែលជាត្រឹមត្រូវជាង បើនិយាយថា៖ «ខ្ញុំប្រាថ្នាថាយើងមានស្រាសម្រាប់អាហារពេលល្ងាចយប់នេះ»។ ក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់គ្រីស្តបរិស័ទ គឺជាគុណធម៌ផ្នែកទេវវិទ្យា ដែលជាឧបការគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងយើង ហើយមានព្រះជាម្ចាស់ជាកម្មវត្ថុ។ កម្មវត្ថុ មិនមែនជាវត្ថុមួយទេ ប៉ុន្តែជាមនុស្សម្នាក់ គឺព្រះជាម្ចាស់ដែលបានប្រសូតក្នុងអង្គព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត។ បកទៅក្រោយវិញអំពីពាក្យ២ខាងលើ ខ្ញុំគិតថា ជំនួសឱ្យការលួងលោមអ្នកជំងឺដោយពាក្យថា៖ «ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្នកនឹងជាសះស្បើយឆាប់ៗ» មកនិយាយថា៖ «ក្នុងអង្គព្រះជាម្ចាស់ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នកនឹងជាឆាប់ៗ»។ ក្តីសង្ឃឹមរបស់គ្រីស្តបរិស័ទ ដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងព្រះយេស៊ូ គឺជាទាំងប្រភពដើម និងគោលដៅ ហើយបានក្លាយជាមនុស្ស និងធ្វើឱ្យមនុស្សមានមនុស្សធម៌យ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ ឯកសារអប់រំជំនឿរបស់ព្រះសហគមន៍កាតូលិក លេខ១៨១៨ បានពិពណ៌នាអំពី គុណធម៌របស់គ្រីស្តបរិស័ទសម្រាប់ក្តីសង្ឃឹម ដូចនេះថា «គុណធម៌នៃក្តីសង្ឃឹមឆ្លើយតបទៅនឹងសេចក្តីប្រាថ្នាចង់បានសុភមង្គល ដែលព្រះជាម្ចាស់បានដាក់នៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សគ្រប់រូប។ វាទទួលយកក្តីសង្ឃឹមដែលជំរុញសកម្មភាពរបស់មនុស្ស ហើយជំរះពួកគេដើម្បីរៀបចំពួកគេទៅកាន់ស្ថានបរមសុខ។ វាការពារយើងពីភាពអស់សង្ឃឹម វាទ្រទ្រង់យើងក្នុងអំឡុងពេលគេបោះបង់យើងចោល វាបើកដួងចិត្តរបស់យើងឲ្យរំពឹងទុកនូវសុភមង្គលអស់កល្បជានិច្ច។ ដោយក្តីសង្ឃឹមនេះ យើងចាកចេញពីភាពអាត្មានិយម ហើយនាំទៅរកសុភមង្គលពេញបរិបូរណ៍ដែលហូរចេញពីព្រះហឫទ័យប្រណីសន្តោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់»។
ដូច្នេះ ក្តីសង្ឃឹមរបស់គ្រីស្តបរិស័ទត្រូវបានកសាងឡើង ដើម្បីឲ្យមនុស្សទៅរកសុភមង្គល ការតស៊ូក្នុងគ្រានៃការលំបាក និងសេចក្តីសប្បុរសពិតប្រាកដ។ មនុស្សជាច្រើនត្រូវបានបំភាន់ដោយរូបភាពមិនពិតនៃសុភមង្គលដែលជារឿយៗភ្ជាប់ទៅនឹងការប្រមូលលុយ សម្លៀកបំពាក់ថ្លៃៗ ផ្ទះ គ្រឿងអលង្ការ និងឧបករណ៍ប្រើប្រាស់។ ជាអកុសល សិស្សមួយចំនួនសិក្សាដោយកុហកបោកប្រាស់ មិនមែនដោយអត់ធ្មត់ស្មោះត្រង់។ ក្នុងអំឡុងពេលយុទ្ធនាការបោះឆ្នោត បេក្ខជនខ្លះផ្តល់ជំនួយផ្សេងៗដល់អ្នកបោះឆ្នោត មិនមែនចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់ទេ ប៉ុន្តែដើម្បីទទួលបានសន្លឹកឆ្នោតរបស់ពួកគេ។ ដូច្នេះវាមិនមែនជាសេចក្តីសប្បុរសទេ ប៉ុន្តែជាភាពអាត្មានិយមដែលលាក់ខ្លួននៅពីក្រោយអំពើល្អសំបកក្រៅ។ ឧទាហរណ៍ទាំងនេះសុទ្ធតែនាំទៅរកភាពទទេស្អាត និងភាពអស់សង្ឃឹម។ ដើម្បីកំណត់ថា តើខ្ញុំកំពុងរស់នៅក្នុងគុណធម៌នៃក្តីសង្ឃឹមដែរឬទេ ខ្ញុំគួរតែសួរសំណួរដូចខាងក្រោម៖ តើអ្វីដែលផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវសុភមង្គល? តើអ្វីជាប្រភពនៃការតស៊ូរបស់ខ្ញុំ? តើសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំបរិសុទ្ធប៉ុណ្ណា? តើដំណើរជីវិត ឬបូជនីយចររបស់ខ្ញុំត្រូវបានជំរុញដោយក្តីសង្ឃឹម និងមានគោលបំណងចំពោះក្តីសង្ឃឹមដោយរបៀបណា? តើពួកគេត្រូវបានដឹកនាំទៅកាន់ព្រះយេស៊ូ និងព្រះរាជាណាចក្ររបស់ទ្រង់ដែរឬទេ?
ផ្នែកទីពីរនេះ សូមឱ្យយើងងាកទៅរកផ្នែកទីមួយនៃចំណងជើងសុន្ទរកថារបស់ខ្ញុំ៖ «ទៅតាមផ្លូវផ្សេង» ដែលជាទិដ្ឋភាពសំខាន់នៃបូជនីយចររបស់ពួកហោរាចារ្យ នៃបូជនីយចរឆ្ពោះទៅក្តីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេ។
រឿងរ៉ាវរបស់ ពួកហោរាចារ្យ គឺពិតជារឿងរ៉ាវរបស់ព្រះយេស៊ូ ដែលជា ពន្លឺ ឬ ផ្កាយ ជាផ្លូវ ឬ គន្លង ទៅកាន់ជីវិត។ ព្រះយេស៊ូអំពាវនាវ និងប្រមូលផ្តុំប្រជាជនមកពីប្រទេស និងវប្បធម៌ចម្រុះ ដឹកនាំពួកគេទៅកាន់ព្រះអង្គផ្ទាល់ និង ព្រះរាជ្យរបស់ទ្រង់។ បូជនីយចររបស់ពួកហោរាចារ្យ គឺជារឿងរ៉ាវក្តីសង្ឃឹមបែបបុរាណ។ វាគឺជារឿងរ៉ាវអំពីរបៀបដែលពន្លឺរបស់ព្រះយេស៊ូបង្កើតបានជាបូជនីយចរដែលផ្សំឡើងដោយដំណាក់កាលផ្សេងៗគ្នា ដោយអំពាវនាវឱ្យ យល់ដឹង អត់ធ្មត់ និងគោលដៅច្បាស់លាស់។
រឿងរ៉ាវរបស់ពួកហោរាចារ្យ ជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូក៏លាតត្រដាងនៅក្នុងអន្តរកម្មជាមួយរឿងរ៉ាវមួយផ្សេងទៀត គឺរឿងរ៉ាវរបស់ស្តេចហេរ៉ូដ។ រឿងរ៉ាវរបស់ពួកគេទាក់ទងគ្នា។ រឿងរ៉ាវរបស់ពួកគេបង្ហាញពីប្រភេទបូជនីយចរផ្សេងៗគ្នា៖ ជាមួយឬគ្មានព្រះយេស៊ូ ឆ្ពោះទៅរកឬប្រឆាំងនឹងព្រះយេស៊ូ។ រឿងរ៉ាវរបស់ពួកគេបង្ហាញពីភាពផ្ទុយគ្នារវាង បូជនីយចរឆ្ពោះទៅក្តីសង្ឃឹម និង បូជនីយចរឆ្ពោះទៅភាពអស់សង្ឃឹម។ ខ្ញុំចង់ផ្តោតលើការរួមបញ្ចូលគ្នាដ៏ស្មុគស្មាញនេះរវាងរឿងរ៉ាវរបស់ពួកហោរាចារ្យ ជាមួយរឿងរ៉ាវរបស់ស្តេចហេរ៉ូដ នៅក្នុងប្រវត្តិរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ខ្ញុំគួរតែនិយាយថា ពួកហោរាចារ្យ បានដើរតាមផ្លូវផ្សេង មិនត្រឹមតែនៅចុងបញ្ចប់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែតាំងពីដើមដំបូងនៃបូជនីយចររបស់ពួកគេមកម្ល៉េះ។ តាំងពីដំបូងមក ពួកហោរាចារ្យ បានដើរតាមផ្លូវផ្សេងពីផ្លូវរបស់ស្តេចហេរ៉ូដ។ ពួកហោរាចារ្យ បានជ្រើសរើសផ្លូវនៃក្តីសង្ឃឹម ដែលខុសគ្នាទាំងស្រុងពីផ្លូវនៃភាពអស់សង្ឃឹមរបស់ស្តេចហេរ៉ូដ។ ខ្ញុំសូមបង្ហាញយ៉ាងហោចណាស់បីធាតុនៃរឿងរ៉ាវរបស់ពួកគេ។
ធាតុទីមួយ៖ ពួកហោរាចារ្យ មកពីទិសខាងកើត។ ជនជាតិយូដារាប់ពួកគេក្នុងចំណោម មនុស្សសាសនាដទៃ។ អ្នកជំនាញខ្លះនិយាយថា ពួកគេជាកម្មសិទ្ធិរបស់វណ្ណៈបូជាចារ្យ ខ្លះទៀតនិយាយថា ពួកគេជាអាចារ្យដែលទាក់ទងនឹងវិញ្ញាណនិងសុបិន ខ្លះទៀតនិយាយថា ពួកគេជាហោរាសាស្ត្រជាអ្នកជំនាញក្នុងការមើលផ្ទៃមេឃនិងផ្កាយ។ ពួកគេប្រាកដជាធ្លាប់បានឈ្វេងយល់គំនិត និងការបង្រៀនរបស់ជនជាតិយូដាខ្លះ ដើម្បីឱ្យពួកគេដឹងអំពីកំណើតស្តេចយូដាថ្មី។ ចំណេះដឹង «បឋម» អំពីការទស្សន៍ទាយនេះ បន្ថែមដោយការមើលផ្កាយរបស់ពួកគេពីបុរាណ ដោយជឿថា មនុស្សគ្រប់រូបមានផ្កាយមួយដួង។ (នេះមិនមានន័យថាមនុស្សគ្រប់រូបជាផ្កាយទេ! ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ មនុស្សគ្រប់រូបមានផ្កាយមួយ!) ការអាន ការបង្កើត ដោយមានចំណេះដឹងខ្លះអំពី បទគម្ពីរ ឬ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានជំរុញបូជនីយចររបស់ពួកគេ។ គោលដៅរបស់ពួកគេគឺ ស្តេចថ្មី ដែលពួកគេចង់ថ្វាយបង្គំ។ ពួកគេបានមើលទៅផ្កាយ ហួសពីខ្លួនឯង ស្តាប់ទំនុកតម្កើង ការខ្សឹបខ្សៀវរបស់ព្យាការីដែលពួកគេមិនស្គាល់។
ចុះ ស្តេចហេរ៉ូដ វិញ? មិនធ្វើអ្វីទាំងអស់នៅខាងគាត់។ ហេតុអ្វីបានជាគាត់ត្រូវធ្វើ? គាត់មានអំណាចហើយ។ អំណាចបានធ្វើឱ្យគាត់ធាត់ ដើរលែងរួចហើយ។ គាត់មិនចាំបាច់ធ្វើចលនាទេ គ្រាន់តែឲ្យអ្នកដទៃធ្វើទៅបានហើយ។ គាត់ចង់រក្សាអំណាចរបស់គាត់ឱ្យស្ថិតស្ថេរ និងរឹងមាំ។ វាមិនអាទៅរួចទេ ដែលគាត់ស្វែងរកស្តេចថ្មីនោះ។ យ៉ាងណាមិញ គាត់ជាស្តេចស្រាប់ទៅហើយ។ ប្រសិនបើ ស្តេចហេរ៉ូដ ចូលរួមក្នុងបូជនីយចរនេះ គឺជាដំណើរឆ្ពោះទៅរកខ្លួនឯងដដែលហ្នឹង។ ប៉ុន្តែតាមពិតនោះមិនមែនជាចលនាទេ តែជាភាពជាប់គាំង ហើយវានឹងរលួយយឺតៗឆ្ពោះទៅរកសេចក្តីស្លាប់។ ដោយភាពអាត្មានិយម គាត់មើលមិនឃើញស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងស្តាប់មិនឮទំនុកតម្កើងដែរ។
បងប្អូនប្រុសស្រីអើយ តើយើងនៅតែមើលផ្កាយ ផ្ទៃមេឃ ភ្នំ ដើមឈើ ទន្លេ និងមនុស្ស ដោយគ្រាន់តែមើលឬ? តើយើងមានពេលដើម្បីមើល ឃើញ និងស្តាប់ទេ? តើយើងខ្វល់ដែរឬទេ? ឬតើយើងជាប់នៅលើឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក និងកង្វល់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងរហូតឬ? បើយើងព្យាយាមរកមើលស្នាព្រះហស្ត តើឃើញផ្កាយ ឬក៏ផ្កាយទាំងនោះត្រូវបាំងដោយផ្សែងអ័ព្ទបាត់ហើយ? តើនៅតែមានដើមឈើ ភ្នំ និងទន្លេដែលត្រូវមើលទេ? ឬក៏មានតែលោកកិយ៍ដែលបញ្ឆោត ដែលសន្យាថានឹងរីកចម្រើន និងមានវិបុលភាព ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញនាំមកនូវសេចក្តីស្លាប់តាមរយៈអំពើពុករលួយ? បើគ្មានស្នាព្រះហស្ត តើយើងអាចយល់ដឹងពីវត្តមាននៃព្រះអាទិករ និង ស្តេចពិតនៃចក្រវាឡ ដោយរបៀបណា?
ធាតុទីពីរ៖ បូជនីយចររបស់ពួកហោរាចារ្យ រួមបញ្ចូលទាំងការទទួលយកភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់ពួកគេ។ ការមើលផ្កាយ និងទស្សន៍ទាយរបស់ព្យាការីដែលមិនច្បាស់លាស់ មិនអាចបញ្ចប់បូជនីយចររបស់គេបានឡើយ។ ដូច្នេះ ពួកគេបានទៅសាកសួរនៅក្រុង យេរូសាឡឹម ដែលជាទីសក្ការដ៏វិសុទ្ធរបស់ជនជាតិយូដាដែលតែងតែធ្វើបូជនីយចរ។ បូជនីយចរឆ្ពោះទៅក្តីសង្ឃឹមរបស់ ពួកហោរាចារ្យ មានភាពរាបទាប ដែលជាឆន្ទៈក្នុងការរៀនពីអ្នកដទៃ និងត្រូវបានបង្រៀនដោយអ្នកដទៃ។ គោលដៅរបស់ពួកគេគឺដើម្បីទៅដល់ស្តេចថ្មីដែលបានទស្សន៍ទាយទុកនោះ ហើយទិសដៅដែលត្រូវទៅ គ្មានកន្លែងណាប្រសើរជាងក្រុង យេរូសាឡឹមនោះទេ ជាទីជម្រករបស់មហាបូជាចារ្យ ពួកអាចារ្យ និងចលនាសាសនាផ្សេងទៀត ដូចជា ពួកផារីស៊ី និង ពួកសាឌូស៊ី។ ពួកហោរាចារ្យ ដែលជារឿយៗត្រូវបានគេហៅថា អ្នកប្រាជ្ញ គឺជាមនុស្សដែលចូលចិត្តពិគ្រោះ និងស្តាប់។ ប្រាជ្ញាពិតមិនស្ថិតនៅក្នុងអ្នកដែលធ្វើពុតថាដឹងអ្វីៗទាំងអស់នោះទេ។ សម្លាញ់អើយ តើបានឮសំឡេងបន្ទរនៃស៊ីណូដាលីធី និងទំនាក់ទំនងខាងផ្លូវវិញ្ញាណដែរឬទេ?
ចុះស្តេចហេរ៉ូដ តុលាការរាជវង្ស និងទីក្រុងរាជវង្សរបស់គាត់វិញ? ស្តេចហេរ៉ូដ ត្រូវបានហ៊ុំព័ទ្ធដោយអ្នកជំនាញដែលច្បាស់ជាស្គាល់ ក្រឹត្យវិន័យ និង ពួកព្យាការី ប៉ុន្តែមិនត្រូវបានរំភើបចិត្តដោយអ្វីដែលពួកគេដឹងនោះទេ។ អ្វីដែលពួកគេដឹងអំពី បទគម្ពីរ មិនបានធ្វើឱ្យពួកគេចង់ចាកចេញទៅឡើយ។ នេះគឺជាករណីមួយទៀត ដេលជាប់គាំង។ ភាពជាប់គាំងរបស់ស្តេចហេរ៉ូដបានចម្លងទៅអ្នកទាំងនោះ។ ដូច្នេះតើអ្នកជំនាញទាំងនេះកំពុងធ្វើអ្វីនៅក្នុងតុលាការរាជវង្ស? តើពួកគេគ្រាន់តែជាមនុស្សបន្តុប ដើម្បីបង្កើនភាពអស្ចារ្យនៃអំណាចរាជវង្សប៉ុណ្ណោះឬ? វាជាការខ្ជះខ្ជាយអំណោយទាន និងទេពកោសល្យខាំងណាស់! ងាកមកមើលសម័យកាលរបស់យើងវិញ យើងពិតជាមានសំណាងណាស់ដែលមានកម្មវិធីបណ្តុះបណ្តាលក្នុងការគ្រប់គ្រងព្រះសហគមលន៍ ដោយបណ្តុះនូវតម្លាភាព និងគណនេយ្យភាព លើទំនិញ និងទ្រព្យសម្បត្តិ។ ប៉ុន្តែជារឿយៗ ខ្ញុំឆ្ងល់ថាតើពួកគេក៏បង្រៀនពីរបៀបគ្រប់គ្រងអំណោយទានដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់នៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ នៅក្នុងសហគមន៍របស់យើង ក្នុងនាមជា អ្នកគ្រប់គ្រងដ៏ល្អ ដែរឬទេ? អំណោយទានត្រូវបានខ្ជះខ្ជាយនៅពេលដែលមនុស្សមិនអើពើ និងមិនអភិវឌ្ឍ។ ប៉ុន្តែជាការខាតបង់ផងដែរ ពេលមិនប្រើប្រាស់ឲ្យចំគោលដៅដែលត្រូវបានប្រទានឱ្យដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។ ស្តេចហេរ៉ូដ បានហៅអ្នកជំនាញឱ្យចែករំលែកចំណេះដឹងរបស់ពួកគេ ខណៈរចនាសម្ព័ន្ធអំណាចត្រូវបានគំរាមកំហែងប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ត្រូវបានបម្រុងទុកដើម្បីកសាងរូបកាយទាំងមូល ដោយការលើកកម្ពស់ ប្រយោជន៍រួម មិនមែនដើម្បីទ្រទ្រង់អំណាច និងមហិច្ឆតារបស់ស្តេចហេរ៉ូដ និងបរិវាជាច្រើនរបស់គាត់នោះទេ។
ធាតុទីបី៖ ស្តេចហេរ៉ូដ និង ពួកហោរាចារ្យ បានដឹងថា ព្រះគ្រីស្ត នឹងប្រសូតនៅក្រុង បេថ្លេហិម ស្រុកយូដា ដូចដែលមានចែងនៅក្នុងព្យាការីមីកា (៥:២)។ ពួកហោរាចារ្យ បានធ្វើសកម្មភាពភ្លាមៗតាមព័ត៌មាននោះ។ ពួកគេបានបន្តបូជនីយចររបស់ពួកគេ ដោយមានការធានាពី ព្រះបន្ទូលសន្យា ប៉ុន្តែនៅតែត្រូវបានដឹកនាំដោយផ្កាយ។ នៅពេលចូលទៅដល់កន្លែងស្តេចកុមារគង់នៅ ពួកគេបានត្រេកអរ ថ្វាយបង្គំទ្រង់ ហើយបានថ្វាយអំណោយដែលស័ក្តិសមសម្រាប់ ព្រះមេស្ស៊ីជាស្តេចដែលនឹងរងទុក្ខ។ ពួកហោរាចារ្យ បានក្លាយជាព្យាការីដោយខ្លួនឯង។ ការសិក្សា និងការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ពួកគេបានឈានដល់កម្រិតកំពូលនៅក្នុងអង្គព្រះយេស៊ូ។ តាមរយៈការថ្វាយបង្គំ និងការគោរពរបស់ពួកគេ ពួកគេបានអះអាងថា ព្រះយេស៊ូ គឺជាអំណោយរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដល់ប្រជាជនទាំងអស់។ ទ្រង់គឺជាសេចក្តីអំណរ និងការលួងលោមរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដល់មនុស្សទាំងអស់។ ទ្រង់ស្វាគមន៍ទាំងអស់គ្នា។ ពួកហោរាចារ្យ អាចថ្លែងទីបន្ទាល់ចំពោះការសង្គ្រោះរបស់ ស្តេចថ្មី។
ចុះ ស្តេចហេរ៉ូដ វិញ? វាប្រាកដជាធ្វើឱ្យ ស្តេចហេរ៉ូដ តក់ស្លុតនៅពេលដឹងថា ស្តេចថ្មីនៃជនជាតិយូដា បានប្រសូតហើយ។ ប្រហែលជាគួរឱ្យតក់ស្លុតស្មើគ្នាគឺថា ទ្រង់ប្រសូតនៅក្រុង បេថ្លេហិម មិនមែននៅក្រុង យេរូសាឡឹម របស់ស្តេចទេ! ជំនួសឱ្យការទទួលយកអំណរនេះ ស្តេចហេរ៉ូដ និងក្រុងយេរូសាឡឹម មានការភ័យខ្លាច។ ការគំរាមកំហែងបានកើតឡើងចំពោះទីតាំង និងអំណាចបានកើតឡើង។ ដូច្នេះ ស្តេចហេរ៉ូដ បានរៀបចំល្បិច ដោយឲ្យពួកហោរាចារ្យ ទៅរកស្តេចកុមារ នៅក្រុងបេថ្លេហិម។ ប៉ុន្តែចេតនារបស់គាត់គឺច្បាស់លាស់ គឺដើម្បីសម្លាប់ ស្តេចថ្មី។ ភាពមិនមានសុវត្ថិភាព ការថប់បារម្ភ ការភ័យខ្លាចរបស់ ស្តេចហេរ៉ូដ បានបង្កើតក្រុមតាមសម្លាប់ទារក និងក្មេងប្រុសវ័យក្មេងនៅក្នុងក្រុង បេថ្លេហិម និងភូមិជុំវិញ។ បេះដូងរបស់ម្តាយក្មេងៗ បានទម្លុះដោយការសម្លាប់កូនៗរបស់ពួកគេដោយ។ គោលដៅនៃអ្វីៗទាំងអស់នេះគឺដើម្បីការពារអំណាចរបស់ស្តេចហេរ៉ូដ លើព្រះរាជាណាចក្ររបស់គាត់ គឺក្រុងយេរូសាឡឹម។ នៅក្នុងពិភពលោកសហសម័យរបស់យើងផងដែរ ភាពអស់សង្ឃឹម ឬការខ្វះក្តីសង្ឃឹម នាំទៅរកការសម្លាប់ សូម្បីតែមនុស្សស្លូតត្រង់ កុមារ ម្តាយ និងភូមិស្រុក។ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម និងបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថល ដែលមានសក្តានុពលដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់ការអប់រំ ការរួបរួម និងការផ្លាស់ប្តូរសង្គម កំពុងត្រូវបានប្រើប្រាស់ដោយមនុស្សដែលអស់សង្ឃឹម ដើម្បីបំផ្លាញកេរ្តិ៍ឈ្មោះអ្នកដទៃ លួចអត្តសញ្ញាណ ផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានមិនពិត បង្កភាពវឹកវរ និងជំរុញផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ មនុស្សដែលអស់សង្ឃឹមមិនរីករាយទេ។ ពួកគេមិនផ្សព្វផ្សាយសេចក្តីអំណរ ហើយនឹងមិនអបអរចំពោះអំណររបស់អ្នកដទៃឡើយ។ យើងសូមអញ្ជើញ ស្តេចហេរ៉ូដ និងបក្ខពួកសហសម័យរបស់គាត់៖ ចេញពីក្រុងយេរូសាឡឹមដ៏បំភាន់របស់អ្នក។ មានប្រាជ្ញា និងសេចក្តីអំណរជាច្រើននៅក្នុងក្រុង បេថ្លេហិមដ៏តូចតាចដែលអ្នកបានបំភ្លេចចោល និងមិនដែលគិតដល់។
ខ្ញុំឥឡូវនេះសន្និដ្ឋានដោយសំណួរមួយ៖ តើមាន ពួកហោរាចារ្យ ប៉ុន្មាននាក់? យើងតែងតែនិយាយថាបីនាក់។ ប៉ុន្តែ ដំណឹងល្អរបស់ម៉ាថាយ មិនបាននិយាយដូច្នេះទេ។ មានអំណោយទានបី។ ប្រហែលជាមានតែ ពួកហោរាចារ្យ ២ នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿជាក់ដោយស្មោះថា មានច្រើនជាងបីនាក់ក្នុងចំណោមពួកគេ។ ខ្ញុំស្រមៃថា នៅក្នុងគ្រប់សម័យកាល នឹងមានរាប់រយ រាប់ពាន់ រាប់លាន និងរាប់មិនអស់នៃ ពួកហោរាចារ្យ រួមទាំងអ្នកតំណាងនៅទីនេះ និងសហគមន៍ដែលយើងបម្រើ ដែលមានចំនួនច្រើនដូចផ្កាយ! យើងត្រូវការ ពួកហោរាចារ្យ កាន់តែច្រើន ស្តេចហេរ៉ូដ កាន់តែតិច ក្នុងនាមជាបូជនីយេសក៍នៅក្នុងពិភពលោករបស់យើង។
ប៉ុន្មានខែមុននេះ ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អន្តរសាសនាមួយនៅក្នុងប្រទេសមួយដែលខ្ញុំនឹងមិនបញ្ចេញឈ្មោះ។ អ្នកចូលរួមភាគច្រើនត្រូវបានដាក់នៅក្នុងសណ្ឋាគារធំមួយ។ នៅព្រឹកថ្ងៃទីពីរ អ្នករៀបចំបានជម្រាបខ្ញុំថា ខ្ញុំនឹងក្លាយជាផ្នែកមួយនៃគណៈប្រតិភូដើម្បីជួបប្រមុខរដ្ឋនៅក្នុងវិមានប្រធានាធិបតី ហើយថាខ្ញុំគួរតែត្រៀមខ្លួននៅក្នុងកន្លែងទួលភ្ញៀវនៅម៉ោងជាក់លាក់មួយដើម្បីត្រូវបានទទួលដោយរថយន្តឯកជន។ ដោយមិនបានត្រៀមខ្លួន ខ្ញុំបានរៀបចំខ្លួនយ៉ាងប្រញាប់នៅក្នុងបន្ទប់របស់ខ្ញុំ ហើយប្រញាប់ចុះទៅបន្ទប់នោះ។ ការប្រញាប់របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានរវង្វេងផ្លូវ។ វាមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំកាន់តែឃ្លាតឆ្ងាយពីបន្ទប់នោះ។ បន្ទាប់មកនៅពេលដែលខ្ញុំកំពុងដើរយ៉ាងលឿននៅលើច្រករបៀងមួយដែលមានហាងលក់ទំនិញ ខ្ញុំបានឮសំឡេងស្ត្រីម្នាក់ថា៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ!» សំឡេងរបស់នាងស្តាប់ទៅដូចជាឈឺចាប់ ដូច្នេះខ្ញុំក៏ឈប់ ងាកទៅរកទិសដៅនៃសំឡេងរបស់នាង ហើយសួរថា៖ «អ្នកស្រីមិនអីទេ?» នាងបានសម្លឹងមកខ្ញុំ ដោយនិយាយថា៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ។ តើលោកមែនទេ? កាឌីណាល់ តាគ្លេ?» ខ្ញុំភ័យខ្លាច ខ្ញុំបាននិយាយថា៖ «បាទ។ ខ្ញុំកំពុងរកមើលបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ»។ នាងបាននិយាយថា៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ។ ខ្ញុំឃើញលោកតែនៅលើ YouTube ប៉ុណ្ណោះ។ ឥឡូវនេះខ្ញុំឃើញលោកផ្ទាល់! ដោយសារការងាររបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមិនអាចទៅអភិបូជារៀងរាល់ថ្ងៃអាទិត្យបានទេ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមើល និងស្តាប់ធម្មទេសនាដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់លោកអំពីការអាន ដើម្បីជួយខ្ញុំអធិស្ឋាន។ អរគុណ កាឌីណាល់។ តើលោកអាចប្រទានពរដល់ខ្ញុំបានទេ?» ខ្ញុំបានយល់ព្រម។ នាងមកពីប្រទេសហ្វីលីពីន។ នាងបានយំយ៉ាងខ្លាំងនៅពេលដែលខ្ញុំអធិស្ឋានសម្រាប់នាង។ នៅពេលដែលការអធិស្ឋានចប់ នាងបាននិយាយថា៖ «តើខ្ញុំអាចថតរូប selfie ជាមួយលោកបានទេ?» ខ្ញុំបានយល់ព្រម។ បន្ទាប់មកនាងបានបន្ថែមថា៖ «តើខ្ញុំអាចហៅស្ត្រីម្នាក់ទៀតមកពីប្រទេសហ្វីលីពីន ដូច្នេះលោកអាចប្រទានពរដល់គាត់ផងដែរ?» ខ្ញុំក៏យល់ព្រម។ ខណៈពេលដែលរឿងនេះកំពុងកើតឡើង ខ្ញុំបានដឹងថាខ្ញុំមិនបានវង្វេងផ្លូវទេ។ ព្រះយេស៊ូបានដឹកនាំខ្ញុំមកកាន់ផ្លូវនេះ។ ខ្ញុំបានជួបទ្រង់នៅក្នុងស្ត្រីដ៏អស្ចារ្យទាំងពីរនោះ ដែលជាពលករចំណាកស្រុក កំពុងតស៊ូ និងរកក្តីសង្ឃឹម។ តាមពិតខ្ញុំភ្លេចការទៅជួបប្រមុខរដ្ឋបាត់ទៅហើយ។ ផ្លូវផ្សេងមួយត្រូវបានបើក។
ខ្ញុំបាននិយាយពីមុនថា រឿងរ៉ាវរបស់ ពួកហោរាចារ្យ គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃរឿងរ៉ាវរបស់ព្រះយេស៊ូ។ គឺ ព្រះយេស៊ូ ដែលបានដើរតាមផ្លូវផ្សេង។ គឺ ព្រះយេស៊ូ ដែលបានដឹកនាំ ពួកហោរាចារ្យ ឱ្យទៅតាមផ្លូវផ្សេង។ ព្រះយេស៊ូ បានជ្រើសរើសផ្លូវខុសពីផ្លូវរបស់ស្តេចហេរ៉ូដ។ ទ្រង់ជា ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ បានដកខ្លួនចេញពីភាពរុងរឿង ដើម្បីទទួលយកភាពផុយស្រួយរបស់មនុស្ស។ ទ្រង់បានប្រសូតជាស្តេច ជាកុមារក្រីក្រនៅក្នុងក្រោលសត្វ។ ទ្រង់ជា គ្រូ ដែលគ្មានកន្លែងសម្រាក។ ទ្រង់បានជ្រើសរើស សិស្ស ដែលនឹងមិនត្រូវបានទទួលយកដោយគ្រូណាមួយឡើយ។ ទ្រង់បានបង្រៀនសេចក្តីពិត ប៉ុន្តែត្រូវបានគេធ្វើសក្ខីកម្មមិនពិត និងបោកប្រាស់។ ទ្រង់ត្រូវបានគេឆ្កាង ដោយចោទប្រកាន់ថាជា ស្តេចក្លែងក្លាយ។ ទ្រង់បន្តមានវត្តមានក្នុងចំណោមអ្នកដែលស្រេកឃ្លាន អ្នកដែលស្រេកទឹក អ្នកដែលគ្មានផ្ទះសម្បែង អ្នកជាប់ឃុំ ពនេចរ។ បាទ ទ្រង់ដើរតាមផ្លូវផ្សេង។ ប៉ុន្តែសូមចាំថា ទ្រង់គឺជា ផ្លូវ សេចក្តីពិត និង ជីវិត។ ទ្រង់គឺជា ផ្កាយ។ ទ្រង់គឺជាគោលដៅរបស់យើង។ ទ្រង់គឺជា ក្តីសង្ឃឹម របស់យើង! ចូរមកចូលរួមក្នុងបូជនីយចររបស់ព្រះយេស៊ូ!
Daily Program
