ក្នុងអំឡុងសន្និសីទសារព័ត៌មានដែលបានធ្វើឡើងនៅ បូជនីយចរឆ្ពោះទៅសេចក្តីសង្ឃឹម កាលពីថ្ងៃទី ២៩ ខែវិច្ឆិកា លោក ប៉ាប្លូ វីរហ្គីលីយូ ដេវីឌ (Pablo Virgilio S. Cardinal David) នៃភូមិភាគកាលូកាន និងជាប្រធានសភាលោកអភិបាលកាតូលិកនៃប្រទេសហ្វីលីពីន បានឆ្លើយសំណួរនានាអំពីការត្រៀមរៀបចំរបស់ព្រះសហគមន៍សម្រាប់ ឆ្នាំព្រះមហាករុណាទិគុណ ២០៣៣ ជាសញ្ញានៃ២.០០០ ឆ្នាំចាប់តាំងពីការសោយទិវង្គត និងការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូ។
ថ្លែងដោយភាពស្មោះត្រង់ និងការប្រាកដនិយមបែបអ្នកគង្វាល លោកកាឌីណាល់ ដេវីឌ បានសង្កត់ធ្ងន់ថា ការចូលរួមរបស់ព្រះសហគមន៍នៅទ្វីបអាស៊ីត្រូវតែមានមូលដ្ឋានលើ ភាពរាបសារ ការស្តាប់ និងការប្តេជ្ញាចិត្តជាថ្មីចំពោះឥទ្ធិពលសីលធម៌នៃដំណឹងល្អ ជាជាងការអួតអាងជោគជ័យ។
ឆ្ពោះទៅឆ្នាំ ២០៣៣
ឆ្លើយតបទៅនឹងរបៀបដែលព្រះសហគមន៍គួរតែចូលទៅជិតការផ្សាយដំណឹងល្អនៅទ្វីបអាស៊ីឆ្ពោះទៅកាន់ឆ្នាំព្រះមហាករុណាទិគុណ២០៣៣ លោកកាឌីណាល់ ដេវីឌ បានទទូចថា ព្រះសហគមន៍ត្រូវតែប្រឈមមុខនឹងកំហុសអតីតកាលជាមុនសិន ហើយបដិសេធអាកប្បកិរិយា «អួតអាង»។
លោកបានស្នើឱ្យប្រើចលនាទាំងបួនដើម្បីការផ្សះផ្សារ រួមមានការសារភាពកំហុស ការសោកស្តាយ ការផ្សះផ្សារឡើងវិញ និងការលើកលែងទោស ដែលជាគំរូសម្រាប់ការពិនិត្យខ្លួនឯងរបស់ព្រះសហគមន៍។
លោកបាននិយាយថា ការទទួលស្គាល់កំហុសគឺចាំបាច់ ពីព្រោះកំហុសទាំងនោះបានបង្កើត «របាំង» ដល់វត្តមានរបស់ព្រះសហគមន៍។
លោកកាឌីណាល់បន្ថែមថា ការពិនិត្យដោយស្មោះត្រង់នេះ ដែលសម្គាល់ដោយភាពរាបសារ ការគោរពវប្បធម៌ និងការសន្ទនាពិតប្រាកដ គឺជាតម្រូវការជាមុនសម្រាប់ការចែករំលែកដំណឹងល្អប្រកបដោយភាពពិតប្រាកដ។
លោកបានសន្និដ្ឋានថា ការចែករំលែកដំណឹងល្អមិនត្រូវជាការបង្ខិតបង្ខំនោះទេ ដោយសង្កត់ធ្ងន់ថា វិធីសាស្រ្តត្រូវតែធ្វើឡើងតាមរយៈ «ការធ្វើជាសាក្សី»។
តើជំនឿពិតជាមានឥទ្ធិពលទាល់តែសោះឬ?
លោកកាឌីណាល់ ដេវីឌ បានឆ្លុះបញ្ចាំងលើវិធីសាស្រ្តនិទានកថា (Storytelling) របស់សមាជបេសកកម្មអាស៊ីលើកទីមួយ និងតម្រូវការឱ្យព្រះសហគមន៍វាយតម្លៃយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់នូវឥទ្ធិពលសង្គមរបស់ខ្លួន ជាពិសេសនៅក្នុងយុគសម័យឌីជីថល។
លោកបានសង្កត់ធ្ងន់ថា ខណៈពេលដែលការនិទានរឿង តាមលក្ខណៈព្រះយេស៊ូ គឺជាចំណុចកណ្តាលសម្រាប់ការជំរុញកិច្ចសន្ទនា និងការប្រែចិត្តដោយស្ម័គ្រចិត្ត។ លោកបានលើកឡើងអំពីកំហុសមួយដែលព្រះសហគមន៍តែងតែធ្វេសប្រហែសគឺការវាស់ស្ទង់ឥទ្ធិពលពិតប្រាកដនៅក្នុងពិភពលោក។ លោកបានសួរថា៖ «តើជំនឿពិតជាគ្មានឥទ្ធិពលទាល់តែសោះឬ?»
ដោយប្រើប្រទេសហ្វីលីពីនជាឧទាហរណ៍ លោកបានបង្ហាញអំពីអំពើពុករលួយរបស់ប្រទេសហ្វីលីពីន ដូចជាភាពចម្រូងចម្រាសនៃការគ្រប់គ្រងទឹកជំនន់ជាដើម ដោយថ្លែងថា៖ «ខ្ញុំពិតជាគ្មានមោទនភាពខ្លាំងនោះទេ ដែលអះអាងថាយើងជាសង្គមកាតូលិកលេចធ្លោ... វាមានអំពើពុករលួយខ្លាំងណាស់ នោះមានន័យថាជំនឿមិនទាន់បានបង្កើតឥទ្ធិពលខ្លាំងក្លាលើមនុស្សនៅឡើយ»។
លោកកាឌីណាល់បានសន្និដ្ឋានថា តួនាទីរបស់ព្រះសហគមន៍ត្រូវតែជាខាងវិញ្ញាណ និងសីលធម៌ មិនមែនបក្សពួកទេ ប៉ុន្តែក៏ត្រូវតែមានភាពក្លាហានផងដែរ។ លោកបានអំពាវនាវឱ្យព្រះសហគមន៍បម្រើជាអ្នកសម្របសម្រួលនៃការសន្ទនាប្រកបដោយផ្លែផ្កា និងទទួលស្គាល់ការបរាជ័យរបស់ខ្លួន ដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អឱ្យកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព។
ឫសគល់នៃការដាក់ខ្លួន និងក្តីសង្ឃឹម
លោកកាឌីណាល់ ដេវីឌ បានវិលត្រឡប់ទៅរកប្រធានបទមួយអំពី ការចែករំលែកដំណឹងល្អគឺគួរឱ្យជឿជាក់លុះត្រាតែមានឫសគល់នៃការដាក់ខ្លួន ភាពស្មោះត្រង់ និងយកគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ។
លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «គំរូរបស់យើងពិតគឺជាព្រះយេស៊ូ»។ «ទ្រង់បានធ្វើឱ្យមនុស្សផ្លាស់ប្តូរ។ ទ្រង់បានផ្លាស់ប្តូរជីវិត។ នោះគឺជាកិច្ចការដែលយើងត្រូវតែបន្តធ្វើ ដោយភាពរាបទាប ការគោរព និងរួមគ្នា»។
Daily Program
