កាឌីណាល់ តាគ្លេ ព្រះសហគមន៍អាស៊ីត្រូវការពួកហោរាចារ្យ កាន់តែច្រើន ហើយត្រូវការស្តេចហេរ៉ូដ កាន់តែតិច

ថ្លែងនៅចំពោះមុខប្រតិភូ ជាងមួយពាន់នាក់មកពីទូទាំងទ្វីបអាស៊ី ក្នុងបូជនីយចរ​ឆ្ពោះទៅ​ក្តីសង្ឃឹមនៅក្រុងប៉េណាំង ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី កាឌីណាល់ លូវីស អន់តូនីញ៉ូ តាគ្លេ បានជំរុញឱ្យព្រះសហគមន៍ទទួលយកស្មារតីរបស់ពួកហោរាចារ្យ ដែលជាបូជនីយេសក៍ដែលស្វែងរក ស្តាប់ និងដើរដោយភាពរាបទាប ហើយបដិសេធអាកប្បកិរិយារបស់ស្តេចហេរ៉ូដ ដែលប្រកាន់ខ្ជាប់នូវការភ័យខ្លាច អំណាច និងការថែរក្សាខ្លួនឯង។

បូជនីចរឆ្ពោះទៅក្តីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ បានបើកសម្ពោធកាលពីថ្ងៃទី ២៧ ខែវិច្ឆិកា នៅក្រុងប៉េណាំង ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ដែលជាការជួបជុំដ៏ធំបំផុតរបស់ព្រះសហគមន៍អាស៊ីក្នុងរយៈពេលម្ភៃឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះបានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងពិធីបើកសម្ពោធ អមដោយពិធីអភិបូជា​អរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់​ ដែលដឹកនាំដោយ កាឌីណាល់ សេបាស្ទៀន ហ្វ្រាន់ស៊ីស (Sebastian Francis) អភិបាល​ភូមិភាគ​ប៉េណាំង ដែលជាម្ចាស់ផ្ទះ។

ចំណុចសំខាន់នៃថ្ងៃដំបូងគឺសុន្ទរកថាគន្លឹះដែលថ្លែងដោយ កាឌីណាល់ លូវីស អន់តូនីញ៉ូ តាគ្លេ អភិបាលរងក្រសួង​ប្រកាសដំណឹងល្អ​ដល់​ប្រជាជាតិ​ទាំងឡាយ (Dicastery for Evangelization) ក្រោមប្រធានបទ «ទៅតាមផ្លូវផ្សេង បូជនីយេសក៍ដែលបានកែប្រែថ្មីទៅជា​ក្តីសង្ឃឹម»។

ក្តីសង្ឃឹមគ្រីស្តបរិស័ទ អំណោយទានបរិសុទ្ធ​ និងឆ្ពោះ​ទៅកាន់​ជីវិត

កាឌីណាល់ តាគ្លេ បានចាប់ផ្តើមដោយភាពកំប្លែង និងភាពកក់ក្តៅ ដោយនឹករឭកដល់បទពិសោធន៍របស់លោកនៅក្នុងសមាជលើកទីមួយដែលបានប្រារព្ធធ្វើឡើងនៅក្នុងប្រទេសថៃក្នុងឆ្នាំ ២០០៦។ លោកបានសង្កត់ធ្ងន់ថា គ្រីស្តបរិស័ទកាតូលិកនៅអាស៊ីមិនត្រូវនឿយហត់នឹង «ការនិទានរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូ» នោះទេ ដែលជារឿងដែលបន្តផ្លាស់ប្តូរជីវិត វប្បធម៌ និងសហគមន៍។

ដោយផ្តោតដំបូងលើផ្នែកទីពីរនៃប្រធានបទរបស់លោក គឺ «បូជនីយេសក៍ដែលបានកែប្រែថ្មីទៅជា​ក្តីសង្ឃឹម» លោកបានបំភ្លឺអំពីអត្ថន័យពិតនៃក្តីសង្ឃឹមរបស់​គ្រីស្តបរិស័ទ។ លោកបានសង្កត់ធ្ងន់ថា ក្តីសង្ឃឹមមិនមែនជាសុទិដ្ឋិនិយម ការគិតតាមសេចក្តីប្រាថ្នា ឬការរត់គេចពីការលំបាកក្នុងជីវិតនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ «ក្តីសង្ឃឹមរបស់​គ្រីស្តបរិស័ទ គឺជាគុណធម៌នៃទេវវិទ្យាដែលត្រូវបានបញ្ចូលដោយព្រះជាម្ចាស់ ដែល​ព្រះអង្គ​​ជាប្រភពដើម និងជាគោលដៅ»។

ដោយដកស្រង់ឯកសារ​អប់រំជំនឿ​របស់​ព្រះសហគមន៍កាតូលិក (1818) លោកបានពន្យល់ថា ក្តីសង្ឃឹមបានរីកដុះដាល​​ក្នុងចិត្តមនុស្សគ្រប់រូប​ដែល​ប្រាថ្នាចង់បានសុភមង្គល គាំទ្រមនុស្សក្នុងការសាកល្បង ធ្វើ​ឲ្យក្តីស្រឡាញ់​របស់​ពួកគេ​បរិសុទ្ធ​​ និងដឹកនាំ​ពួកគេឆ្ពោះទៅរកព្រះរាជ្យរបស់​ព្រះជាម្ចាស់​​។ ក្តីសង្ឃឹមពិតប្រាកដពង្រឹងការតស៊ូ លែងគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន​ និងកែប្រែសេចក្តីសប្បុរសឡើងវិញ។

លោក​តាគ្លេ បានអញ្ជើញប្រិតភូ​ ឱ្យឆ្លុះបញ្ចាំងដោយស្មោះត្រង់ថា តើ​សុភមង្គលពិតប្រាកដរបស់​ខ្ញុំជា​អ្វី? តើអ្វីដែលជំរុញឲ្យខ្ញុំ​តស៊ូ? តើសេចក្តីសប្បុរសរបស់ខ្ញុំពិតជាសម្រាប់ព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ឬសម្រាប់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ?

លោកបានមានប្រសាសន៍ថា «ក្តីសង្ឃឹមរបស់​គ្រីស្តបរិស័ទ ជំរះចិត្តរបស់យើង ដើម្បីឱ្យអ្នកជិតខាងទទួល​បាន​ក្តី​ស្រឡាញ់ ដូចជាព្រះជាម្ចាស់​​ស្រឡាញ់យើង»។

ទៅតាមផ្លូវផ្សេង ពួកហោរាចារ្យនិងបូជនីយចរឆ្ពោះទៅក្តីសង្ឃឹម

ដោយងាកទៅរកផ្នែកទីមួយនៃប្រធានបទរបស់លោក គឺ «ទៅតាមផ្លូវផ្សេង» កាឌីណាល់ តាគ្លេ បានឆ្លុះបញ្ចាំងពីរឿងរ៉ាវរបស់ ពួកហោរាចារ្យដែលបានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញតាមផ្លូវផ្សេង បន្ទាប់ពីបានជួបនឹងព្រះឱរសយេស៊ូ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា រឿងរ៉ាវរបស់ពួកគេគឺជាគំរូសម្រាប់ប្រជាជននៅអាស៊ី ដែលមានភាពចម្រុះ កំពុងស្វែងរក និងត្រូវបានដឹកនាំដោយសេចក្តីប្រាថ្នាដ៏វិសុទ្ធ។

លោកបានប្រៀបធៀប ពួកហោរាចារ្យ ជាមួយ​ ស្តេចហេរ៉ូដ ដោយបង្ហាញពីបូជនីយចរពីរប្រភេទ

• បូជនីយចរឆ្ពោះទៅរកព្រះយេស៊ូ ដែលត្រូវបានដឹកនាំដោយភាពរាបទាប ការបើកចំហ និងពន្លឺ
• បូជនីយចរដែលគ្មានព្រះយេស៊ូ ដែលត្រូវបានសម្គាល់ដោយការភ័យខ្លាច ភាពជាប់គាំង និងអំពើហិង្សា

តាំងពីដំបូងឡើយ ពួកហោរាចារ្យបានធ្វើដំណើរ «ទៅតាមផ្លូវផ្សេង» រួចទៅហើយ។ ទោះបីជាពួកគេជា មនុស្សក្រៅសាសនាក៏ដោយ ក៏ពួកគេបានមើលទៅឆ្ពោះ​ហួសពីខ្លួនឯងតាមរយៈ​តារាសាស្ត្រ យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះស្នាព្រះហស្តរបស់​ព្រះជាម្ចាស់​ និងស្តាប់ការទស្សន៍ទាយ​ទុក​​ជាមុន។ ការបើកចិត្ត​ទទួល​យកនេះ នាំឲ្យ​ពួកគេឆ្ពោះទៅរក​គោល​ដៅ​ពិតប្រាកដ។

ផ្ទុយទៅវិញ ស្តេចហេរ៉ូដ «មិនធ្វើអ្វីសោះ»។ ការវង្វេងនឹងអំណាចរបស់គាត់ បានធ្វើឱ្យគាត់បាត់បង់ការមើលឃើញស្នាព្រះហស្តរបស់​ព្រះជាម្ចាស់​ ឆ្ងាយពី​ព្រះគម្ពីរ និងមិនឃើញ​អំណររបស់អ្នកដទៃ។ កាឌីណាល់តាគ្លេ បានមានប្រសាសន៍ថា «ប្រសិនបើអ្នកមានអំណាច គីឡូអ្នកនឹងកើនឡើង ហើយបើទម្ងន់កើន អ្នកនឹង​ពិបាក​ធ្វើចលនា»។ ភាព​សោះអង្គើយរបស់​ ស្តេចហេរ៉ូដ បានក្លាយជា «មេរោគ​» ដោយបានចម្លងសូម្បីតែអ្នកដែលនៅជុំវិញគាត់ជាមួយនឹងការភ័យខ្លាច និងអសកម្ម។

ភាពរាបទាប ស៊ីណូដាលីធី និងសេចក្តីក្លាហានក្នុងការសិក្សា

ចំណុចខុសគ្នាដ៏សំខាន់ទីពីរ កាឌីណាល់ តាគ្លេ បានកត់សម្គាល់ថា គឺ ពួកហោរាចារ្យបានទទួលស្គាល់ភាពល្ងង់ខ្លៅរបស់ពួកគេ ហើយបានសុំជំនួយ។ បូជនីយចររបស់ពួកគេតម្រូវឱ្យមានភាពរាបទាប ឆន្ទៈក្នុងការរៀនពីគម្ពីរ និងពីមេដឹកនាំសាសនានៃក្រុងយេរូសាឡឹម។ ភាពរាបទាបនេះឆ្លុះបញ្ចាំងពីស្មារតីនៃ ស៊ីណូដាលីធី (Synodality)។

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ស្តេចហេរ៉ូដ និងរាជវាំងរបស់គាត់មានចំណេះដឹង ប៉ុន្តែមិនបានប្រើ​ចំណេះ​ដឹង​មក​ធ្វើ​អ្វីឲ្យមាន​ប្រយោជន៍​ឡើយ។ ចំណេះដឹងរបស់ពួកគេគ្រាន់តែបម្រើដល់ការការពារអំណាចប៉ុណ្ណោះ មិនមែនដើម្បីនាំទៅរកសេចក្តីពិតទេ។ លោក​តាគ្លេ បានព្រមានប្រឆាំងនឹងភាពជាប់គាំងស្រដៀងគ្នានៅក្នុងជីវិតរបស់​ព្រះសហគមន៍ថា «អំណោយទានរបស់ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ត្រូវខ្ជះខ្ជាយនៅពេលដែលត្រូវបានគេព្រងើយកន្តើយ... ឬនៅពេលដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់តែមហិច្ឆតា មិនមែនសម្រាប់ប្រយោជន៍រួមទេ»។

ការរកឃើញអំណរនៅក្រុងបេថ្លេហិម មិនមែននៅក្រុងយេរូសាឡឹមទេ

ធាតុទីបីដែលលោក​តាគ្លេ បានគូសបញ្ជាក់ គឺការឆ្លើយតបយ៉ាងរហ័សរបស់​ពួកហោរាចារ្យនៅក្នុងគម្ពីរ​វិវរណៈ។ នៅពេលដែលពួកគេបានដឹងពីការព្យាករណ៍ ពួកគេក៏បានធ្វើដំណើរភ្លាមៗ ដោយធ្វើតាមគម្ពីរ និងផ្កាយ រហូតដល់ពួកគេបានរកឃើញព្រះឱរស។ អំណររបស់ពួកគេបានពេញបរិបូរណ៍ពេល​បាន​ក្រាប​​ថ្វាយបង្គំ និងបាន​ថ្វាយអំណោយដែល «ស័ក្តិសមសម្រាប់ព្រះមេស្ស៊ីដែលនឹងរងទុក្ខ»។

ទន្ទឹមនឹងនេះដែរ ស្តេចហេរ៉ូដ ខឹងសម្បារ​​ដោយសារដំណឹងនោះ។ ដោយមានការគំរាមកំហែងពីកំណើតនៃស្តេចថ្មីនៅក្រុង បេថ្លេហិម ដែលជាកន្លែង​តូចតាច​ ជាងក្រុងយេរូសាឡឹម ដែលជាទីក្រុងរបស់ស្តេច គាត់បានឃុបឃិតធ្វើអំពើហិង្សា​ដោយ​សម្លាប់​ទារក​និង​​កុមារដែលគ្មានទោសពៃរ៍។ លោកតាគ្លេ បានព្រមានថា «មនុស្សដែលអស់សង្ឃឹមមិនរីករាយនោះទេ។ ពួកគេមិនអត់ឱនចំពោះសេចក្តីអំណររបស់​អ្នកដទៃឡើយ»។

លោកបានជំរុញឱ្យប្រតិភូ ជាពិសេស បព្វជិត-ជិតា និងមេដឹកនាំព្រះសហគមន៍ ឱ្យរៀនពីក្រុងបេថ្លេហិម ដោយ​និយាយថា «មានប្រាជ្ញា និងសេចក្តីអំណរជាច្រើននៅក្នុងសហគមន៍តូចៗដែលយើងជួនកាលមើលរំលង»។

«យើងត្រូវការពួកហោរាចារ្យកាន់តែច្រើន ត្រូវការស្តេចហេរ៉ូដកាន់តែតិច»

នៅក្នុងរឿងដំណាលផ្ទាល់ខ្លួនដែលរំជួលចិត្ត កាឌីណាល់ តាគ្លេ បានចែករំលែកពីរបៀបដែលក្នុងអំឡុងពេលទស្សនកិច្ចនៅបរទេសថ្មីៗនេះ លោកបានវង្វេងផ្លូវទៅកាន់កិច្ចប្រជុំជាមួយប្រមុខរដ្ឋមួយរូប។ ផ្លូវវាងនោះបាននាំលោកទៅជួបពលករចំណាកស្រុកជនជាតិហ្វីលីពីនពីរនាក់ដែលបានស្គាល់លោក សុំឱ្យអធិស្ឋាន និងចែករំលែកការតស៊ូរបស់ពួកគេ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា «ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមិនបានវង្វេងផ្លូវទេ គឺ ព្រះយេស៊ូ បានដឹកនាំខ្ញុំទៅកាន់ផ្លូវនោះ»។

លោកបានអះអាងថា នេះគឺជាបេះដូងនៃបូជនីយចររបស់​គ្រីស្តបរិស័ទ «ព្រះយេស៊ូដើរតាមផ្លូវផ្សេង។ ទ្រង់គឺជាផ្លូវ សេចក្តីពិត និងជីវិត។ ទ្រង់គឺជាផ្កាយរបស់យើង គោលដៅរបស់យើង ក្តីសង្ឃឹមរបស់យើង»។

កាឌីណាល់ តាគ្លេ បានសន្និដ្ឋានដោយការអំពាវនាវដ៏ខ្លាំងក្លាឱ្យព្រះសហគមន៍នៅអាស៊ីចាត់វិធានការលើ​ប៉ុន្មានចំណុច

• «យើងត្រូវការពួកហោរាចារ្យកាន់តែច្រើន ជាបូជនីយេសក៍ដែលស្វែងរក ស្តាប់ រៀន និងថ្វាយបង្គំ។
• យើងត្រូវការស្តេចហេរ៉ូដកាន់តែតិច ជាអ្នកដែលជាប់នៅក្នុងការភ័យខ្លាច អំណាច និងភាពអស់សង្ឃឹម។
• ចូរមកចូលរួមក្នុងបូជនីយចររបស់ព្រះយេស៊ូ»៕