និស្សិតសកលវិទ្យាល័យ កាបារ៉ាក់ ធ្វើបដិវត្តបង្កើតផលិតកម្មអាហារ​នៅក្នុង​ការបង្កើតថ្មី ធ្វើម្សៅអ៊ូហ្គាលីពីស្មៅ

ការបង្កើតថ្មីនេះ គឺជាករណីបង្ហាញអំពីដំណើរដ៏គួរ ឲ្យកត់សម្គាល់ នៃ ក្រុមនិស្សិត​ដែល​មាន​ទស្សន​វិស័យឆ្ពោះទៅមុខ​នៃសកលវិទ្យាល័យ​ កាបារ៉ាក នៅប្រទេស​កេនយ៉ា គឺការធ្វើម្សៅ​ស្មៅ​ដែលអាចយកទៅធ្វើអាហារ អ៊ូហ្គាលី ដែលជាអាហារ​មូល​ដ្ឋាន​​របស់ប្រជាជនកេនយ៉ា។

លោកជូម៉ា ម៉ាចានហ្គា ពីទីក្រុងណៃរ៉ូប៊ី បានរាយការណ៍ថា និស្សិតដែលមក​ពី​សកល​វិទ្យា​ល័យ កាបារ៉ាក់នៅប្រទេសកេនយ៉ា បានអភិវឌ្ឍនូវវិធីសាស្រ្ត ដើម្បីប្រែក្លាយស្មៅឲ្យទៅ​ជា​ម្សៅ ហើយបន្ទាប់មកក៏បន្ថែមសារធាតុ និងរសជាតិ​ដើម្បីឲ្យមនុស្សអាចបរិភោគបាន។ ម្សៅ​ថ្មី​នេះ​នឹងអាចជាគ្រឿងផ្សំសម្រាប់អាហារអ៊ូហ្គាលី ដែលជាអាហារមូលដ្ឋានរបស់ប្រជាជន​ក្នុង​តំបន់​​​ដែលតាមធម្មតាផលិតឡើងពីម្សៅពោត។ ហើយវាប្រសើរ ចាប់តាំងពីពោតកាន់តែ​ឡើង​ថ្លៃ​​សម្រាប់គ្រួសារជាច្រើនអាចទិញបរិភោគបាន។

ក្រុមនិស្សិត បានប្រែក្លាយស្មៅឲ្យទៅជាម្សៅ ហើយម្សៅនេះ​អាច​ត្រូវ​បាន​ប្រើ​ប្រាស់​ដើម្បី​ធ្វើ​អាហារ​អ៊ូហ្គាលីរបស់ប្រជាជន និងធ្វើបបរផងដែរ។ ពួកគេជឿថា អាហារថ្មីនឹង​ជួយ​​ពិភពលោក​​ទាំង​មូលក្នុងការសង្រ្គោះជីវិត​ប្រជាជន​ដែលជាប់គាំងនៅក្នុងគ្រោះអត់ឃ្លាន។ អ្នកនាងហ្វ៉េ វ៉ាន់ឌៀ អាយុ ២៤ឆ្នាំ និស្សិតអនុបណ្ឌិតរដ្ឋបាលហិរញ្ញវត្ថុ ដែល​ជាមេគំនិត​នៅពី​ក្រោយ​គម្រោងការនេះបាននិយាយថា អ្នកនាងមានគំនិតនេះពីរឆ្នាំមកហើយ។ ​បន្ទាប់មក​អ្នក​នាង​បានរួមគ្នាជាមួយនិស្សិត ៣នាក់ ផ្សេងទៀត គឺលោក បាហាទី អ៊ីនណូសិន និស្សិត​វេជ្ជសាស្រ្ត​គ្លីនិក កញ្ញាសាឡូម៉េ ណ្ចេរី និស្សិតសេដ្ឋកិច្ច និងលោកអេដហ្គា រូតូ និស្សិត​វិទ្យាសាស្រ្ត​កុំព្យូទ័រ។  ទាំងអស់គ្នា ពួកគេបានចាប់ផ្តើមស្រាវជ្រាវ និងអាចដោះស្រាយបញ្ហា​នៅ​ឆ្នាំនេះ។ អ្នកនាង ហ្វ៉េ វ៉ាន់ឌៀ បានប្រាប់ថា ការកើនឡើងនូវតម្លៃម្សៅពោតនៅអាហ្វ្រិក និង​​កេនយ៉ា បានជំរុញឲ្យគេស្វែងរកដំណោះស្រាយ។   ចុងក្រោយ ពួកយើង បានរកឃើញ​គម្រោង​​ដែល​ប្រែក្លាយពីរុក្ខជាតិដែលមិនមែនជាអាហាររបស់​មនុស្សឲ្យទៅជា​មនុស្ស​អាច​បរិភោគ​បាន។ អ្នកនាង បាននិយាយថា យើងបានជ្រើសរើស​ការផ្សងព្រេង​ប្រែក្លាយ​សារធាតុ​សែលុយ​ឡូស​​ដែលមាននៅក្នុងស្មៅ​ឲ្យទៅជាម្សៅ ដែលវា​មានផលល្អ​សម្រាប់​មនុស្ស​បរិភោគ។ អ្នកនាង ហ្វ៉េ វ៉ាន់ឌៀ បាននិយាយទៀតថា ៖ “មនុស្សប្រមាណ ៩លាននាក់ បាន​ស្លាប់​ដោយសារការអត់ឃ្លាន។ ៣,១ លាននាក់ គឺជាកុមារ។ នេះមានន័យថា មនុស្ស ២៤០០០នាក់ បានស្លាប់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ និង១០០០នាក់ ស្លាប់ក្នុងមួយម៉ោង និងប្រហែល ១០% នៃប្រជាជនពិភពលោកនៅដេកស្លាប់ដោយការស្រេកឃ្លាន។ នៅកេនយ៉ាង ១៧% នៃ​ប្រជាជន​សរុបរស់នៅក្រោមបន្ទាត់នៃភាពក្រីក្រ។ អ្នកនាង ហ្វ៉េ វ៉ាន់ឌៀ បានបន្ថែមថា ៖ “ឆ្នាំ​មុន ម្សៅពោត ធ្លាប់មានតម្លៃលក់រាយ​រវាង 0.25$ ទៅ 0.35$ ក្នុង ១គីឡូក្រាម ហើយឆ្នាំនេះ វាឡើងដល់ 0.6$ ទៅ 0.8$។ ជាអ្នកបង្កើតថ្មី យើង​សម្រេចចិត្ត​មកជាមួយ​នឹង​គម្រោង​ការ​មួយ​អាចធ្វើឲ្យអាហារដែល​ប្រជាជនមានលទ្ធភាពទិញ និងសង្រ្គោះប្រជាជនពីការស្លាប់ដោយ​អត់​ឃ្លាន។  អ្នកនាងហ្វ៉េ វ៉ាន់ឌៀ និយាយថា យើងជ្រើសរើសស្មៅ ដែលដុះ​លូតលាស់​ពី៥០% ទៅ ៦០% នៃផ្ទៃដីសរុបរបស់ផែនដី។ យើងជ្រើសយកស្មៅ ប៊ែរមូដា ដែលជា​ស្មៅអាច​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​គ្រោះរាំងស្ងួត ហើយចំណាយពេលតែ២ខែ ដើម្បីធំធាត់។ បន្ទាប់ពីប្រមូលផលស្មៅ អ្នក​បង្កើត​ថ្មី លាងវា ដើម្បីដកចេញនូវជាតិចម្លងរោគ សម្ងួតវា និងកិនវាឲ្យទៅជាម្សៅ (ម្សៅ​សែ​លុយ​ឡូស) មុនពេល​បន្ថែមអង់ហ្ស៊ីមដើម្បីបំបែក​ជាតិសែលុយឡូសឲ្យទៅជាម្សៅ។ បន្ទាប់ពី​ដំណើរ​ការផលិតបានចប់ គេអាចហៅថា ម្សៅស្មៅ ដែលជាគ្រឿងផ្សំសម្រាប់ធ្វើអាហារ អ៊ូហ្គាលី ជាអាហារមូលដ្ឋានរបស់ប្រជាជនកេនយ៉ា ជំនួសម្សៅពោតបាន។