បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌគឺជាពេលវេលាដែលប្រជាជនខ្មែរនឹករលឹកដល់សាច់ញាតិដែលបានចែកឋានទៅហើយ ដោយបានរៀបចំពិធីនេះរយៈពេល១៥ថ្ងៃជាប់គ្នា។
បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌគឺជាពេលវេលាដែលប្រជាជនខ្មែរនឹករលឹកដល់សាច់ញាតិដែលបានចែកឋានទៅហើយ ដោយបានរៀបចំពិធីនេះរយៈពេល១៥ថ្ងៃជាប់គ្នា។ ជាមួយគ្នានេះ គ្រីស្តបរិស័ទនៅប្រទេសកម្ពុជាបានប្រារព្ធពិធីនេះ ដើម្បីអធិដ្ឋានដល់មរណបុគ្គលទាំងឡាយផងដែរ។ ក្នុងកម្មវិធីនោះ គ្រីស្តបរិស័ទនៃគ្រួសារនីមួយៗបានរៀបចំជាម្ហូបអាហាររៀងៗខ្លួន ហើយយកមកព្រះវិហារ ថ្វាយជាដង្វាយក្នុងពិធីអភិបូជា។
ទីកន្លែងខ្លះបានរៀបចំពិធីកាន់វេនរហូតដល់១៤ថ្ងៃដូចប្រពៃណីរបស់ប្រជាជនខ្មែរដែលមានជំនឿខាងព្រះពុទ្ធសាសនា ដោយមានចែកជាក្រុមៗតាមចំនួនផ្ទះរបស់គ្រីស្តបរិស័ទ។
តាមសម្តីរបស់អ្នកស្រីហៀម សុកខុន ជាគ្រីស្តបរិស័ទនៅកំពង់គោក្នុងខេត្តកំពង់ធំស្ថិតក្នុងភូមិភាគបាត់ដំបង បានឲ្យដឹងថា តាមទំនៀមទំលាប់ប្រពៃណីគ្រីស្តបរិស័ទនៅក្នុងតំបន់នោះ គឺមានរៀបចំជាវេនតាមគ្រួសារ ហើយតាមវេននីមួយៗគ្រីស្តបរិស័ទបានរៃថវិកាផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងគ្រួសារដើម្បីជូនទៅព្រះវិហារ ទុកចាត់ចែងក្នុងពិធីបុណ្យភ្ជុំធំ។ ក្នុងថ្ងៃបុណ្យភ្ជុំបង្ហើយនោះ គ្រីស្តបរិស័ទបានយកម្ហូបអាហារពីផ្ទះ និងនំចំណីផ្សេងៗមកចូលរួមជាមួយគ្នាក្នុងអភិបូជា។
មុនចប់កម្មវិធី យើងមានទៅផ្នូរដើម្បីរំលឹកគុណដល់ជីដូនជីតាដែលបានស្លាប់ ដោយមានលោកបូជាចារ្យបាចទឹកព្រះពរដល់ផ្នូរ និងអធិដ្ឋានជុំគ្នា។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់អ្នកស្រីសុកខុន។
ក្នុងឆ្នាំ២០២២នេះ បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ គឺត្រូវបានរៀបចំឡើងនាថ្ងៃទី១១-២៦ ខែកញ្ញា។
ព្រះសហគមន៍កាតូលិកនៅកម្ពុជា ជាពិសេសគឺនៅក្នុងភូមិភាគបាត់ដំបង គឺមានតំបន់មួយចំនួន បានរៀបចំពិធីបុណ្យភ្ជុំមានរយៈពេល១៥ថ្ងៃតាមបែបគ្រីស្តសាសនា គឺមាននៅព្រះសហគមន៍តំបន់កំពង់ធំ និងចំណោមនៃខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ដែលភាគច្រើនមានគ្រីស្តបរិស័ទរស់នៅតាំងពីមុនសម័យសង្គ្រាមប្រល័យពូជសាសន៍ប៉ុលពត ហើយប្រពៃណីកាន់វេនក្នុងឱកាសបុណ្យភ្ជុំនេះ នៅបន្សល់ទុករហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។
សុកខុនឲ្យដឹងទៀតថា បុណ្យភ្ជុំសម្រាប់គាត់គឺជាការជួបជុំគ្រួសារនិងជូនរបស់បន្តិចបន្តួចដល់ឪពុកម្តាយ។ ក្នុងឆ្នាំនេះ «ខ្ញុំជូនលុយ(ម៉ែ)និងទិញឆ្នាំង(បាយ)ជូនគាត់មួយ។» ទោះបីជាយ៉ាងណាស្ត្រីរូបនេះមិនដែលភ្លេចសេចក្តីត្រូវការណាមួយរបស់ឪពុកម្តាយក្នុងពេលដែលពួកគាត់ត្រូវការនោះដែរ។ អ្នកស្រីបានឲ្យដឹងថា គាត់តែងបំពេញបន្ថែមទាំងប្រាក់កាស និងសំភារៈ មិនមែនតែក្នុងពេលបុណ្យភ្ជុំនោះទេ។
«ភ្ជុំ ម៉ែពុកចង់ឲ្យកូនៗទៅជុំជាមួយពួកគាត់។ ពេលខ្លះខ្ញុំអត់ចង់ទៅ ព្រោះអត់មានលុយមានកាក់អី ប៉ុន្តែឲ្យតែដល់ថ្ងៃហ្នឹងចង់ទៅជួបជុំជាមួយគាត់។» សុកខុនបញ្ជាក់។
គ្រីស្តបរិស័ទរូបនេះ បានបន្ថែមថា ការទៅព្រះវិហារចាំបាច់ណាស់សម្រាប់ថ្ងៃបុណ្យភ្ជុំចំពោះរូបគាត់ «ដល់ថ្ងៃហ្នឹងត្រូវតែទៅ ដូចមានអារម្មណ៍មួយថា មានជីដូនជីតានៅវិហារហ្នឹង ព្រោះគាត់ជាគ្រីស្តបរិស័ទ ដូចពួកគាត់នៅមុខៗយើងក្នុងវិហារអីចឹង។ យើងអធិដ្ឋានសម្រាប់គាត់ ហើយឲ្យគាត់អធិដ្ឋានសម្រាប់យើងវិញដែរ។»
រីឯលោកអែម សារ៉េត ជាគ្រីស្តបរិស័ទនៅព្រះសហគមន៍ជុំគិរី ក្នុងខេត្តកំពតនៃភូមិភាគភ្នំពេញ មានប្រសាសន៍ថា ក្នុងឱកាសបុណ្យនេះ គឺយើងជាគ្រីស្តបរិស័ទ ដើរសួរសុខទុក្ខ ចែកអាហារនិងគ្រឿងឧបភោគដល់អ្នកក្រីក្រ ដើម្បីបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។
លោកបញ្ជាក់ថា «ខ្ញុំផ្ទាល់មានតែការអធិដ្ឋាន គឺទៅវិហារដើម្បីអធិដ្ឋានរួមគ្នា និងរិះគិតរួមគ្នាអំពីការចែកទានដល់អ្នកក្រីក្រ។»
ជាមួយគ្នានេះដែរ លោកបូជាចារ្យ ផ្រុមផុង ស៊ីហារ៉ាត់ (ប៊ឺត) មានប្រសាសន៍ថា ក្នុងឱកាសបុណ្យភ្ជុំ យើងមកអធិដ្ឋានដើម្បីសុំអង្វរព្រះជាម្ចាស់ឲ្យមរណបុគ្គលបានចូលក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់។
លោកបូជាចារ្យបានរំលឹកគ្រីស្តបរិស័ទថា សម្រាប់អ្នកដែលមានឪពុកម្តាយនៅរស់ គួរតែថែរក្សាគាត់និងសួរសុខទុក្ខគាត់ឲ្យបានច្រើន មិនមែនត្រឹមតែថ្ងៃបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌតែម្តងក្នុងមួយឆ្នាំនោះឡើយ។
លោកបូជាចារ្យរំលឹកទៀតថា កុំចាំពេលគាត់មានជំងឺទើបទិញផ្លែឈើមកជូនគាត់ហូប ព្រោះពេលនោះគាត់ហូបមិនបានទេ ដូច្នេះត្រូវទិញឲ្យគាត់នៅពេលគាត់មានសុខភាពល្អ។ លោកបានបន្ថែមថា ត្រូវតែយកពេលវេលាផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីមានទំនាក់ទំនងជាមួយឪពុកម្តាយឲ្យបានច្រើនជាងមុន។
តាមសង្ឃដីកា របស់ព្រះភិក្ខុ វី សុវិជ្ជា ព្រះសកលវិទ្យាធិការ ពុទ្ធិកសកលវិទ្យាល័យព្រះសីហនុរាជ សាខាខេត្តបាត់ដំបង ឲ្យដឹងថា ពិធីបុណ្យនេះ គឺជាការបង្ហាញនូវកតញ្ញុតាធម៌សម្រាប់បុព្វការីជនដែលបានចែកឋានទៅហើយ ជាការឧទ្ទិសកុលសសម្រាប់ពួកលោកផង និងជាការសម្តែងការគោរពនិងដឹងគុណចំពោះអ្វីៗដែលជាការលះបង់របស់ដូនតាផង។ ម្យ៉ាងវិញទៀតជាឱកាសបានជួបជុំសាច់សាលោហិតដែរ។
ព្រះតេជគុណបន្ថែមថា ពីបិណ្ឌទី១ដល់បិណ្ឌទី១៤ គឺជាការកាន់វេន។ ហើយសម្រាប់ថ្ងៃទី១៥ គឺបុណ្យភ្ជុំ ដែលភ្ជុំនេះមានន័យថា ប្រជុំ គឺជាការប្រមូលផ្តុំសាច់ញាតិ។ «ជាឱកាសពិសេស ដែលមនុស្សម្នាក់ៗបានឲ្យតម្លៃនៃការជួបជុំ (គឺ)សំខាន់ណាស់ ព្រោះជាការសម្តែងនូវការដឹងគុណ និងការជួបជុំជាស្មារតីនៃសាមគ្គីភាព បង្ហាញសេចក្តីស្រលាញ់ដល់មនុស្សរស់ ហើយអាចមានឱកាសដើម្បីបំពេញបុណ្យកុសលជាមួយព្រះសង្ឃ មាតាបិតា សាច់ញាតិយើង ជាមួយអ្នកក្រីក្រផ្សេងៗទៀត។»
ជាធម្មតាបុណ្យសម្រាប់ពិធីគោរពមរណបុគ្គល ព្រះសហគមន៍កាតូលិកសកលត្រូវធ្វើឡើងក្នុងថ្ងៃទី២នៃខែវិច្ឆិកាជារៀងរាល់ឆ្នាំ ប៉ុន្តែ «ក្នុងឆ្នាំ១៩៧០ បុរីវ៉ាទីកង់បានអនុញ្ញាតឲ្យព្រះសហគមន៍កាតូលិកប្រារព្ធពិធីបុណ្យរំលឹកដល់មរណបុគ្គលនៅក្នុងខែកញ្ញា ដែលត្រូវនឹងពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌដែលជាបុណ្យប្រពៃណីជាតិខ្មែរដែលរំលឹកដល់អ្នកស្លាប់។» នេះបើយោងតាមសៀវភៅ Rice Paddy ដែលនិពន្ធដោយលោកបូជាចារ្យហ្វ្រង់ស្វ័រ ប៉ុងសូដ៍៕
Daily Program
