អាជ្ញាធរគួរបង្កើនការគ្រប់គ្រងទីកន្លែងមួយចំនួនជុំវិញបរិវេណសាលា

នៅជុំវិញសាលាដែលជាទីប្រជុំមនុស្ស គឺរមែងមានកន្លែងផ្តល់សេវាកម្មអប់រំ សិក្សា ហូបចុក រៀនគួរជាច្រើន ប៉ុន្តែកន្លែងមួយចំនួន ហាក់មិនមែនជាកន្លែងដែលល្អសម្រាប់យុវជន និងយុវតីសិស្សសាលាចូលទេ ហើ​យកន្លែងទាំងនោះ គួរតែអាជ្ញាធរគួរយកចិត្តទុកដាក់។

នៅពេលដែលធ្វើដំណើរនៅម្តុំបរិវេណសាលានីមួយៗ នៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ជាពិសេសគឺសាលាកម្រិតវិ​ទ្យាល័យ យើងខ្ញុំតែងតែសង្កេតឃើញមានកន្លែងមួយចំនួន ដែលយុវសិស្សទាំងស្រីទាំងបុ្រសជួបជុំគ្នា។​ កន្លែងទាំងនោះពេលខ្លះអាចជាកន្លែងហាងកាហ្វេ ពេលខ្លះអាចជាកន្លែងលក់នំចំណី ដែលមានតុ មានកៅ​អី ហើយយុវជន និងយុវតីតែងតែជួបជុំគ្នាជាប្រចាំ ដោយនៅក្នុងចំណោមពួកគេទាំង នោះ គឺមានដ​ល់អ្នកខ្លះជក់បារីថែមទៀតផង ។​

សកម្មភាពពួកគេជួបជុំគ្នាជាក្រុមៗបែបនេះ គឺហាក់ដូចជាឃើញជាប្រចាំ ដោយមួយក្រុមៗមានម៉ូតូ បី ទៅ បួនគ្រឿង ដោយយុវជនខ្លះជក់បារី ខ្លះផឹកកាហ្វេ ខ្លះផឹកភេសជ្ជៈផ្សេងៗ ខ្លះអង្គុយលេង រីឯយុវតីវិញ ទោះ​បីជាយើងខ្ញុំមិនដែលឃើញពួកគេជក់បារី ប៉ុន្តែលក្ខណៈ និង​ឫកពារ ការតុបតែងខ្លួនមិនសមជាសិស្ស ដោ​យ​ពេលខ្លះមានលាបសក់ លាបក្រចក លាបមុខ លេងម៉ាស្ការ៉ា ... ដោយខុសត្រង់តែថា ពួកគេខ្លះស្លៀកពាក់ជាសិស្ស។

ការជួបជុំពួកគេពេលខ្លះនៅពេលចេញលេង ពេលខ្លះទោះជាពេលចូលរៀនហើយក៏ដោយក៏ ពួកគេមិនចូលរៀនដែរ គឺអង្គុយនៅទីនោះតែម្តង ដែលនេះហើយដែលវាចម្លែក ដែលអាជ្ញាធរ នៅក្នុងតំបន់ដែលមា​នទីតាំងសាលារៀនគួរតែយកចិត្តទុកដាក់  ដើម្បីកុំអោយពួកគេជ្រុលជ្រោះហើយទៅប្រពឹត្តនូវអ្វីមួយដែលនាំឲ្យពូកគេខូចអនាគត។

ក្រៅពីក្តីបារម្ភពីការប្រពឹត្តបទល្មើសផ្សេងៗហើយនោះ យើងខ្ញុំក៏បារម្ភអំពីលើសលោះនឹងគ្នា ហើយក៏ព្រួយបារម្ភអំពីសុខភាពរាងកាយរបស់ពួកគេផងដែរ ពីព្រោះការជក់បារី ផឹករបស់កំប៉ុង មួយចំនួន គឺមិនល្អដល់សុខភាពឡើយ​។​​

សរុបមកវិញអ្វីដែលយើងខ្ញុំលើកឡើងនេះខាងលើគឺគ្រាន់តែជាការព្រួយបារម្ភទេ ប៉ុន្តែដើម្បី កុំឱ្យពួកគេខូ​ចអនាគត យើងខ្ញុំគិតថា សមត្ថកិច្ចមូលដ្ឋានគួរតែ ធ្វើសកម្មភាព ប្រយោជន៍ឲ្យពួកគេវិលចូលសាលាវិញផង ហើយក៏រំខាន ឬរារាំងផែនការអសកម្មណាមួយ ដែលពួកគេប៉ង។ ​ក្រៅពីអាជ្ញាធរហើយនោះ លោកគ្រូអ្ន​កគ្រូ ជាពិសេសគឺអាណាព្យាបាល គួរតែ​ឧស្សាហ៍ឃ្លាំមើលសកម្មភាពកូនៗនៅទីនោះខ្លះដែរ។ កូនយើងកូនគេ កូនបាត់ពីផ្ទះសង្ឃឹមថា កូនទៅរៀន តែបែរជាមិនរៀនមកចូលកន្លែងទាំងអស់នឹង គឺជារឿងមួយ ដូ​ច្នេះ មាតាបីតា ក៏មានតួនាទីចូលរួមផងដែរ៕