ឆាលី ឆេបលីន ឬជនជាតិខ្មែរស្គាល់ថា សាក់ឡូ ជាតារាកំប្លែងបរទេសដ៏ល្បីល្បាញ

ក្លាយជាតួអង្គនៃភាពយន្តគរ ចាប់តាំងពីពាក់កណ្តាលទសវត្សឆ្នាំ១៩១០ និងជាពិសេសតួអង្គកំប្លែង។ លោកសាក់ឡូ ច្រើនដើរតួអង្គ ជាអ្នកដើរអនាថា។ បន្ទាប់មក លោកសាក់ឡូ បានទទួលកិត្តិនាមដ៏ល្បីល្បាញ និង​ការទទួលស្គាល់កាន់តែទូលំទូលាយ​តាមរយៈការសម្តែង ក៏ដូចជាការផលិតខ្សែភាព​យន្ត។ ក្នុងអំឡុងអាជីបដ៏វែងរយៈពេល ៦៥ឆ្នាំ លោកបានដើរតួសម្តែងក្នុង​រឿងជាង ៨០។

លោកសាក់ឡូធំធាត់នៅក្នុងគ្រួសារទុរគតមួយជាមួយនឹង​អវត្តមានលោកឪពុក និងម្តាយដែលទាំងតែជួបប្រទះការខ្វះខាតលុយគ្រប់ពេលវេលា។ ឪពុកម្តាយរ​បស់លោកគឺជា​សិល្បករ​នៅសាលសម្តែងតន្រ្តី ហើយបានលែងលះគ្នាតាំងពីលោកចាប់កំណើតមកម្ល៉េះ។ ក្រោយមក ម្តាយរ​​បស់លោកមានរោគចិត្ត តម្រូវឲ្យទៅនៅមន្ទីរពេទ្យវិកលចរិត នៅពេលដែលលោក​មានអាយុត្រឹម ១៤ឆ្នាំ ប៉ុណ្ណោះ។ នៅអាយុ ៥ឆ្នាំ លោកបានឡើងឆាកជាលើកទី១ លោកក៏បាន​ចាប់ផ្តើមសម្តែងនៅក្នុងសាលតន្រ្តី​ហើយក៏បានក្លាយជាតួសម្តែងយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ នៅអាយុ ១៩ឆ្នាំ លោកសាក់ឡូ ទៅកាន់សហរដ្ឋអាម៉េរិក។ លោកសាក់ឡូ បានដើរតួសម្តែងក្នុងខ្សែ​ភាពយន្តជាលើកទី១ នៅឆ្នាំ ១៩១៤ នៅក្នុងរឿង មានចំណងជើង ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត។ លោកសាក់ឡូ បានដើរតួនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនផលិតកម្មសិល្បៈធំៗ ជាច្រើននៅអាម៉េរិក។ នៅឆ្នាំ១៩១៨ លោកសាក់ឡូ គឺជាបុគ្គលដ៏ល្បីល្បាញមួយរូប​ក្នុងចំណោម​បុគ្គលល្បីល្បាញជាច្រើន។

នៅឆ្នាំ១៩១៩ លោកសាក់ឡូចូលរួមជាមួយក្រុមហ៊ុន United Artists និងទទួលគ្រប់គ្រងស្នាដៃទាំងអស់របស់លោក ដូចជា រឿងទាហានសាក់ឡូ នៅឆ្នាំ១៩១៨ រឿង ឃីដ នៅឆ្នាំ១៩២១ រឿង​មតិសាធារណៈ​នៅឆ្នាំ១៩២៣ រឿង​ការសម្រុកទៅរកមាស នៅឆ្នាំ១៩២៥ រឿងសៀក នៅឆ្នាំ១៩២៨។ គាត់បដិសេធថតភាពយន្តសម្លេង ហើយបន្តផលិតខ្សែភាពយន្តគនៅក្នុងទសវត្សឆ្នាំ១៩៣០ ដូចជាជារឿង ពន្លឺនៅទីក្រុងនៅឆ្នាំ១៩៣១ រឿងវិហារទំនើបនៅឆ្នាំ១៩៣៦។ បន្ទាប់មកស្នាដៃ​របស់លោកសាក់ឡូ ក៏កាន់តែក្លាយជារឿងនយោបាយ ដូចជារឿង ជនផ្តាច់ការនៅឆ្នាំ១៩៤០ ដែលលោកចំអកឲ្យលោកហ៊ីត្លែរ និងមូស៊ូលីនី។ ប្រជាប្រិយភាពរបស់លោកបានធ្លាក់ចុះនៅទសវត្សឆ្នាំ១៩៤០ ដោយហេតុផលនៃការជជែកវែកញែកអំពីរឿងរបស់លោក​ដែល​មានទំនាក់ទំនងស្នេហាជាមួយនារីនៅវ័យក្មេងជាងរូបគាត់ពេក និងទទួលរងការប្តឹងផ្តល់ឲ្យទទួលស្គាល់ភាពជាឪពុក។ លោកក៏បានជ្រើសរើសទៅរស់នៅនៅស្វីសនៅឆ្នាំ១៩៥២។  

លោកឆេបលីន ជាសមិទ្ធករ និងផលិតករភាគច្រើន​នៃរឿងរបស់លោក លើសពីនេះ លោកក៏សម្តែង និងនិពន្ធតន្រ្តី។ លោកជាអ្នកធ្វើអ្វីស្រឡាញ់ភាព​ឥតខ្ចោះ ហើយឯករាជ្យភាពខាងលុយកាក់របស់លោក​ធ្វើឲ្យលោកអាចចំណាយពេលជាច្រើនឆ្នាំ​ដើម្បីអភិវឌ្ឍស្នាដៃរបស់លោក​ម្តងមួយៗ។ លោកសាក់ឡូគឺជាអ្នកសម្តែងរឿងកំប្លែង​ ប៉ុន្តែជាការកំប្លែងដែលលើកយកការឈឺចាប់ និងទុក្ខវេទនាក្នុងជីវិតមកធ្វើជារឿងកំប្លែង។

នៅឆ្នាំ១៩៧២ រដ្ឋបណ្ឌិតសភា​ វិទ្យាសាស្រ្ត និងសិល្បៈរូបភាពរស់រវើកនៅអាម៉េរិក​បានផ្តល់ឲ្យលោកនូវពានរង្វាន់កិត្តិយសអូស្ការ សម្រាប់ការចូលរួមដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបានរបស់លោក​ទៅក្នុងឧស្សាហកម្មខ្សែភាពយន្ត ហើយខ្សែភាពយន្តភាគវែងៗ របស់លោក សព្វថ្ងៃនេះ ត្រូវបាន​ចាត់ទុកជាផ្នែកនៃភាពយន្ត​ដ៏ល្បីល្បាញបំផុតសម្រាប់គ្រប់សម័យកាល។